Epilog z morałem.

No tak, nieźle mi się powodzi. No bo czy mogę powiedzieć, że jest inaczej, skoro w poniedziałek „byłem” w teatrze, w sobotę idę „na spotkanie” z niezwykłą osobą no i w każdej chwili mogę udać się do jakiejś ciekawej biblioteki, galerii, muzeum a także wielu, wielu innych miejsc prawie na całym świecie. Mogę też od czasu do czasu kupić książkę, nie wychodząc z domu,

To niesamowita sprawa. Niesamowite możliwości. Staram się z nich korzystać, tak jak potrafię i tak jak jest to mi dane w uwarunkowaniach mojego życia, mojej codzienności. To przynosi satysfakcję. Tym bardziej , jak się dobrze pamięta taki czas, kiedy takich możliwości nie było, a nawet jeśli niektóre z nich były, to przecież w innym kształcie i zakresie. Warto o tym pamiętać. Bez pamięci ; jak było, trudno jest docenić; jak jest. Pamięć uczy pokory. To dobrze, jeśli siedząc wygodnie w swoim fotelu, można spokojnie „być w teatrze”, oglądać ciekawy spektakl. To dobrze, jeśli można w najbliższą sobotę iść  „na spotkanie” z Hannah Arendt do pobliskiego DeKaeFu, jeśli można buszować, serfować po muzeach i galeriach, jeśli można korzystać np. ze stron Tezeusza, itd., itd. Ktoś powie, że to są banały, truizmy, oczywistość … Tak, być może tak, ale mnie te „banały” cieszą, bardzo. Dziękuję Bogu, że one są, że mogę z nich korzystać. Czy jest tak dlatego, że jestem już … nno, powiedzmy, że mam już swoje lata. Może tak, a może nie. To chyba niekoniecznie jest kwestia wieku. A nawet gdyby była, to czy przez to znaczenie owej radości , tego co odczuwam staje się mniej pełne, mniej istotne?

Oczywiście, że niezależnie od tej radości, zawsze są jakieś rzeczy których w taki czy inny sposób nam brakuje, które chciałoby się mieć. Bo człowiek już taką ma naturę, że zawsze chciałby mieć i jeszcze to i tamto i jeszcze trochę więcej i jeszcze coś ładniejszego, nowszego … i tak w zasadzie bez końca. Każdy z nas ma w sobie jakiegoś „chcieja”. Na szczęście jednak, nie każdym z nas ów „chciej” rządzi, nie każdemu odbiera radość z tego, że jest właśnie tak jak jest. Umieć cieszyć się z tego, że jest, tak jak jest, z każdego dnia, z codziennych czynności, zajęć, z przeczytanej książki.

To jest ważne. Czasami musi upłynąć dużo czasu, żeby to zrozumieć. Czasami, najpierw trzeba doznać różnych doświadczeń w życiu – niekiedy dramatycznych.

Pośród tego, co odczuwam obecnie jako brak, jest … przyjaźń, zwykła ludzka, codzienna przyjaźń. Owszem, znajduję ją w swoim małżeństwie, ale to chyba jest tak, że przyjaźń „niemałżeńska” , nie mniej cenna, ma jednak inny, swoisty kształt, inne odcienie i inne barwy. Mój przyjaciel, z którym znałem się ponad trzydzieści lat, niedawno zmarł. Została po nim pustka. Dotkliwie uświadamiająca, że przyjaźń jest pięknym, cennym i delikatnym kwiatem, o który trzeba bardzo dbać.

Bo przyjaciel to ktoś, kto … No, na pewno ktoś, kto nie obraża się pochopnie, nawet z powodu, niezbyt udanego żartu pod jego adresem.