Normal
0
21
Na koniec niemal wszystkich rozważań Drogi Krzyżowej możemy znaleźć iformację, że śmierć na krzyżu to nie koniec. Skoro to nie koniec to spotkajmy się ze Zmartwychwstałym na Drodze Światła.
Spotkanie I
Jezus tryumfuje nad śmiercią (Mt 28, 1-7)
Droga Krzyżowa rozpoczyna się skazaniem Jezusa na śmierć. Początkiem Drogi Światła jest zwycięstwo nad śmiercią. Jezus zapowiadał, że Zmartwychwstanie. A jednak kiedy umierał na krzyżu nikt już o tym nie pamiętał. Ci, którzy byli blisko Mistrza skupili się na płaczu, cierpieniu, rozpamiętywaniu zawiedzionych nadziei, że nie powstanie Królestwo, o którym Chrystus opowiadał. Jezu, naucz mnie słuchać Ciebie, a nie moich lęków, obaw i frustracji.
Spotkanie II
Niewiasty i uczniowie przy pustym grobie (J 20, 1-9)
Uczniowie idąc do Jezusowego grobu martwili się w jaki sposób odsuną kamień. Przemawiała przez nich autentyczna troska. Chcieli być przy swoim Mistrzu nawet po Jego śmierci. A tymczasem w miejscu gdzie miał spoczywać Jezus wszystko okazało się nie tak jak to sobie wyobrażali uczniowie. Ciała Mistrza nie było. Bóg wiele razy stawia nas w zaskakujących sytuacjach. A może inaczej – wiele razy czujemy się zaskoczeni i bezradni gdy sprawy obierają zupełnie niespodziewany kierunek. Jezu, pomóż mi być bardziej otwartym na Boskie plany i nie odbierać je jak atak na moją osobę.
Spotkanie III
Zmartwychwstały Jezus ukazuje się Marii Magdalenie (J 20, 11-18)
Dlaczego pierwszą osobą, której ukazał się Jezus, była Maria Magdalena? Nie cieszyła się ona dobrą opinią, często wpadała w niemałe tarapaty, i to z własnej winy. A jednak Jezus podał jej dłoń odciskając w ten sposób na jej życiu silne piętno. Pomógł jej przetrwać wszystkie życiowe burze, a ona Mu tego nie zapomniała. Była z Nim do końca. Kiedy wydawało się, że wszystko stracone, czuwała przy Jego grobie. Odważnie przyznawała się do Zbawiciela, nawet w sytuacjach, kiedy mogło to oznaczać poważne kłopoty. Jezu, pomóż mi odłożyć na bok fałszywą dumę i przyjmować pomoc w momentach gdy jest mi ona potrzebna. Pomóż mi nie zapomnieć o tych, którzy podali mi rękę w najtrudniejszych chwilach.
Spotkanie IV
Zmartwychwstały Jezus objawia się uczniom na drodze do Emaus ( Łk 24, 13-19.25-27)
Uczniowie szli do Emaus bardzo zdenerwowani. Słyszeli już niepokojące wieści o tym, że grób, w którym spoczywał Jezus jest pusty. Ktoś robił sobie żarty, przeniósł Mistrza w inne miejsce bez ich wiedzy? O co mogło chodzić? Na pewnym etapie drogi do uczniów dołączył Jezus. Zaczął wypytywać co się stało, a nawet tłumaczyć im pisma mówiące o Zmartwychwstaniu. Ale oni mimo to nie rozpoznali swojego Mistrza. Tak bardzo byli skupieni na sobie, na swoim cierpieniu, na obietnicach królestwa które dał im Jezus, że nie dostrzegli największego cudu w historii ludzkości. Jezu, otwórz moje oczy na cuda, które dokonujesz. Jestem ich świadkiem wielokrotnie w ciągu każdego dnia. Pomóż, aby nie umykały one oczom wpatrzonym we własne odbicie.
Spotkanie V
Uczniowie rozpoznali Pana przy łamaniu chleba (Łk 24, 28-35)
To zastanawiające, że uczniowie poznali Jezusa dopiero na łamaniu chleba czyli wspólnym ucztowaniu. Wygodnie jest powiedzieć: „Bóg jest wszędzie. W chmurce, w kwiatku, na łące.” I idziemy na łąkę, wąchamy kwiaty, patrzymy w chmury. Tylko czy poznajemy w ten sposób Boga? Czy może skupiamy się na sobie i swoich potrzebach, podobnie jak uczniowie idący do Emaus. Jezu, pomóż mi poznawać Ciebie poprzez wspólne ucztowanie – najlepszą i najprostszą z możliwych dróg.
Spotkanie VI
Zmartwychwstały Jezus ukazuje się uczniom w Wieczerniku (Łk 24, 36-43)
Kiedy Jezus ukazał się uczniom w wieczerniku wśród nich przeważały dwa odczucia: strach oraz niedowierzanie. Bardzo się dziwię jak oni mogli tak reagować na wiadomość, że we wspaniały sposób wypełniło się wszystko o czym mówił im Mistrz. Dziwię się, a jednocześnie nie mam pewności jak ja bym się zachował. Jezus odpowiedział na lęki i niepokoje uczniów prostym „Pokój Wam”. I spokojnie pokazał im przebite ręce, nogi oraz bok. Jezu… Tym razem Ci podziękuję. Za niewyczerpaną wyrozumiałość, jaką masz do mojej małej wiary i wielkich słabości.
Spotkanie VII
Jezus przekazuje uczniom władzę odpuszczania grzechów (J 20, 19-23)
W pewnym momencie do radości ze Zmartwychwstania musi dołączyć poczucie odpowiedzialności. Odpowiedzialności za nowy świat. Śmierć została pokonana, otworzył się zupełnie nowy rozdział. Jezus, Bóg – człowiek, wypełnił swoją misję. Teraz czas na każdego z nas. Czas czynienia rzeczy wielkich. Jezus przekazał uczniom władzę odpuszczania grzechów. Ktoś może zapytać czy takie zadanie nie przerasta możliwości rodzaju ludzkiego. Przerasta z pewnością. Ale czy nie jest to wielki zaszczyt, wielka radość, ogromna duma? Jezu, dziękuję Ci za wielkie zaufanie, za wielkie rzeczy które czynisz dla mnie, ale również za wielkie dzieła, które mogę czynić za Twoim pośrednictwem.
Spotkanie VIII
Zmartwychwstały Jezus umacnia wiarę Tomasza (J 20, 24-29)
To jeden z bardziej znanych i jeden z piękniejszych fragmentów Ewangelii. Początkowe zwątpienie Tomasza, a później pełne zawierzenie. Zanim jednak to się wydarzyło Ewangelista zwrócił uwagę, że gdy pojawił się Zmartwychwstały Tomasza nie było razem z uczniami. Dołączył dopiero później. Stąd kiedy inni już uwierzyli i żyli radością Zmartwychwstania on nie mógł zaufać. Regularne pielęgnowanie wiary jest bardzo ważne. W przeciwnym razie zostaniemy w tyle. Inni będą się zachwycać swoją więzią z Bogiem i deszczem spływających łask, a my nie będziemy rozumieli o czym oni mówią. Jezu, pomóż żebym zawsze trwał przy Tobie ze słowami na ustach „Pan mój i Bóg mój.”
Spotkanie IX
Zmartwychwstały Jezus ukazuje się uczniom nad Jeziorem Tyberiadzkim (J 21, 1-9.13)
Jezus pojawił się jak zawsze – niespodziewanie, i jak zawsze w trudnym momencie. Uczniowie – zawodowi rybacy, pomimo starań, nie złowili żadnej ryby. Kiedy zanurzyli sieci tam gdzie wskazał im Zmartwychwstały wielkość połowu przeszła wszelkie ich wyobrażenia. Jezus w ten sposób spokojnie przygotowywał swoich uczniów do głoszenia Dobrej Nowiny, czyli łowienia ludzi. Nad Jeziorem Tyberiadzkim odbyła się próba generalna. Zbawiciel pokazał uczniom, że zapał, chęci, siła, dobry sprzęt to nie wszystko. Potrzeba jeszcze zawierzenia Temu, który ich posyła. Jezu, spraw żebym pamiętał – cokolwiek zamierzam robić w imię głoszenia Dobrej Nowiny musi być poprzedzone osobistą rozmową z Tobą i zgodne z tym co nauczałeś.
Spotkanie X
Zmartwychwstały Jezus powierza Piotrowi swój Kościół (J 21, 15-17)
Dlaczego Piotr? Słuszne pytanie. Niejednokrotnie Zbawiciel widząc jego poczynania mógł tylko złapać się za głowę. Apostołowi brakowało siły, odwagi. Całkowicie zawiódł w sytuacji kryzysowej, kiedy Jezus został schwytany i skazany na śmierć. A jednak Zmartwychwstały wskazał Piotra jako przywódcę. Apostoł miał w sobie autentyczny zapał, iskrę – nawet najwięksi krytycy nie mogą mu tego odmówić. Czysto ludzkie słabości i wynikające z nich porażki niwelował chęcią działania i całkowitym zawierzeniem Mistrzowi. To przecież Piotr na jedno słowo Jezusa wyszedł z łodzi na wzburzone morze. Panie, spraw abym nie bał się zaufać Tobie. Zaufać bezgranicznie.
Spotkanie XI
Rozesłanie uczniów (Mt 28, 16-20)
Uczniowie Zbawiciela. Słabi, tchórzliwi, nie do końca przekonani do tego co się wydarzyło w ostatnich dniach życia Jezusa i po Zmartwychwstaniu, a już na pewno niewiele z tego rozumiejący. I ich właśnie Zmartwychwstały wysłał na świat aby głosili Dobrą Nowinę. Ktoś może powiedzieć, że ten pomysł z góry skazany jest na porażkę. A jednak uczniowie poradzili sobie w sposób imponujący. Jezus zapewnił, że jest z nimi, że dana Mu jest wielka władza, a oni idą po krańce ziemi w Jego imieniu. I to wystarczyło. To sprawiło, że Ewangelia dotarła do najbardziej odległego zakątka Ziemi. Jezu, dziękuję Ci za Twoich uczniów, dzięki którym usłyszałem Dobrą Nowinę.
Spotkanie XII
Wniebowstąpienie (Dz 1, 6-11)
Ten moment musiał kiedyś nastąpić. Jezus nie zostawił człowieka, ale dał mu możliwość działania, kontynuowania zbawczej misji. Apostołowie do końca nie rozumieli jej sensu. Pytali Zmartwychwstałego: „Kiedy przywrócisz Królestwo?” A przyszedł czas, że to oni mieli budować Królestwo Boże na Ziemi. Kiedy Jezus wznosił się do Nieba jego uczniowie długo patrzyli się w górę. Gdy chwila ta się przedłużała aniołowie zapytali ich: „Czemu stoicie i wpatrujecie się w Niebo?” Jezus poszedł do domu Ojca, Wy zostaliście na Ziemi. Nie traćcie cennego czasu. Nie oglądajcie się w przeszłość ponieważ do Was należy przyszłość. Przepraszam Cię panie, że często jestem taki bezradny, opieszały bo tak mi jest po prostu najwygodniej.
Spotkanie XIII
Oczekiwanie z Maryją na Ducha Świętego (Dz 1, 12-14)
Mistrz, który miał zdobyć władzę i stworzyć Nowe Królestwo zginął w haniebny sposób. Po trzech dniach Zmartwychwstał. Nakazał najbliższym iść na cały świat i głosić Ewangelię. A potem wstąpił do Nieba. W życiu każdego z uczniów Jezusa ten okres musiał być prawdziwą rewolucją. Wspomniane wyżej wydarzenia rodziły radość, uczucie nadziei, ale również niepokój o przyszłość, strach, niepewność. Okres rewolucji zawsze jest dla człowieka trudny, bez względu na to czy oznacza zmianę na lepsze czy na gorsze. Uczniowie razem z Maryją przeżyli ten okres w pełnej jedności, trwając na modlitwie. I to jest wzór, z którego należy czerpać. Jezu, dziękuję Ci za ludzi których stawiasz na mojej drodze. Pomóż mi zachować z nimi jedność, w każdym momencie mojego życia.
Spotkanie XIV
Zesłanie Ducha Świętego (Dz 2, 1-6)
Trwanie w jedności przyniosło wielkie plony. Uczniowie otrzymali Ducha Świętego. Otrzymali dar mówienia językami, aby każdy naród mógł poznać Jezusa. Otrzymali również poczucie siły i pewności aby z mocą głosić Dobrą Nowinę. Mam w sobie chęć głoszenia Jezusa. A nie potrafię tego robić. Nie potrafię przekazać miłości Zbawiciela nawet tym ludziom, którzy porozumiewają się w tym samym języku co ja. Co z tego, że rozumieją oni doskonale co do nich mówię, skoro moje czyny zaprzeczają słowom. Duchu Święty, przyjdź. Przyjdź i zabierz moją słabość, niewiarę, brak pewności i spraw abym był silny w słowach oraz potwierdzał ich autentyczność w czynach.