Jan Chrzciciel w jakimś sensie mnie fascynuje. Widzę w nim trochę siebie samego. Outsaider społeczny, który inaczej niż wszyscy się ubiera. Inaczej je i zachowuje się. Jak ja nie ma żony(w tamtym czasie to naprawdę uchodziło za wielką ujmę), nie kończył żadnej szkoły rabinicznej. Nie był kimś ważnym. Nie miał pleców, albo ładnie mówiąc znajomości.
Dla wielu ludzi był dziwakiem. Bo kto normalny mieszka na pustyni? Na pustyni, czyli tam gdzie nikt inny nie chce być. Na Pustyni, czyli tam gdzie, nie ma błyskotek i emocjonalnych uniesień. Na Pustyni, czyli tam gdzie nie ma życia. Na pustyni, gdzie brak wygód, wszędobylski piach i wielkie anomalie temperatur. Jest to facet, który łazi w skórze wielbłąda, czyli nie dba o wygląd. Nie dba o to, co inni o nim myślą czy mówią. Jest wolnym człowiekiem. Nie dba o stan materialny. Żywi się korzonkami, czymś bardzo powiedzielibyśmy że tanim i prostym. Za pokarm wystarcza mu Bóg, bo to On daje mu siły fizyczne. Żywi się korzonkami to znaczy, że nie interesuje go kariera, czy poklask. A mimo to zgromadziły się wokół niego tłumy. Mimo jego „dziwactwa”, Bóg wybrał właśnie go po to, aby niósł światu wezwanie do nawrócenia.
Ty także możesz stać się Bożym orędownikiem, prorokiem, który wzywa innych do nawrócenia. Zasadniczo im masz w życiu gorzej, im masz mniej, tym głośniejszym możesz być głosem Boga dla innych. Nie chodzi tu jednak o faktycznie „mówienie o Bogu” i głośne „nawracanie” innych ludzi. To nie ta droga. Tu chodzi o twoją perspektywę życia, która mimo tych wszystkich braków, dziwactwa, pustyni widzi Boga. Czyli de facto, chodzi tu o życie twoim nawróceniem.
Co to znaczy nawracać się, być nawróconym, być, jak Jan, prorokiem? Odpowiedź znajdziemy w dzisiejszym pierwszym czytaniu z księgi Barucha (5,1-9). Podnieś się! Stań na miejscu wysokim, otwórz oczy i zobacz twoje dzieci(por. Ba 5, 5). To znaczy nic innego jak, przestać w końcu patrzeć tylko na swoją biedę, ale dostrzec wreszcie dobro, które jest we mnie i dobro które czynię.
Dziś wielu ludzi, ale także i ja, często nie widzi w sobie dobra, a tym bardziej dobra, które czyni. A może warto dziś znaleźć czas na to, żeby w ciszy poszukać dobra w sobie? Dobra, które jest moim udziałem? Może powiedziałem w ostatnich dniach komuś coś miłego? Może komuś pomogłem? Może zrobiłem coś sam z siebie, o co nikt mnie nie prosił? Usiądź i spróbuj to zobaczyć. Usiądź i poszukaj w sobie dobra, swoich dobrych cech. Masz je! Nie, nie udawaj, że ich nie masz. Nie daj się zwieść fałszywej pokorze, która mówi ci, że nie masz w sobie dobra i takie tam. Zrób jej na złość, znajdź wbrew wszystkiemu, nawet sobie, dobro!
To dobro, to Bóg w twoim życiu! Dobro, które czynisz to tak naprawdę Bóg, który posługuje się twoimi rękoma.
Kolejna rzecz to zobaczyć jak „postanowił Bóg zniżyć każdą górę wysoką, pagórki odwieczne, doły zasypać do zrównania z ziemią, aby bezpiecznie mógł kroczyć Izrael w chwale Pana. Na rozkaz Pana lasy i drzewa pachnące ocieniać będą Izraela. Z radością bowiem poprowadzi Bóg Izraela do światła swej chwały z właściwą sobie sprawiedliwością i miłosierdziem”(Ba 5, 7-9).
To znaczy spróbuj dzisiaj zobaczyć Boże prowadzenie w Twoim życiu. Spróbuj zobaczyć jak On cię prowadzi po drogach życia. Zobacz, ile to było niebezpieczeństw w twoim życiu, a tak naprawdę wciąż tu jesteś. Zobacz, ile dostajesz każdego dnia. Zobacz to, że Bóg budząc cię każdego ranka, daje ci kolejny dzień, na to byś mógł się do Niego zbliżyć. Daje ci zdrowie, daje dach nad głową, masz co jeść, masz w co się ubrać. Masz rodzinę, przyjaciół, bliskich, czy znajomych. Zobacz drobne gesty wobec ciebie. Takie zwykłe codzienne, np. ugotowany codziennie obiad, wyprane spodnie, wyprasowana koszula. Zobacz to i podziękuj, bo to sam Bóg, który przyszedł do ciebie i pragnie abyś Go zobaczył.
Widząc to wszystko i żyjąc w takiej perspektywie, mimo swojej biedy, swojego dziwactwa, możesz stać się głosem Boga dla innych. I z całego serca życzę ci abyś był megafonem Dobrego Ojca!
BÓG JEST DOBRY!
