Dziś chce się z wami podzielić tekstem jednego z najwybitniejszych teologów XX wieku. Bóg nie jest zapchajdziurą. Dostrzec Go można i należy w życiu, pięknie, radości i pokoju, bo to one oddają Jego naturę jako Dobrego Boga.
Ponownie stało się dla mnie jasne to, iż nie można pozwolić, by Bóg stał się zapchajdziurą w naszym niedoskonałym poznaniu, albowiem gdy granice poznania przesuwają się coraz dalej, a jest to nieuniknione, to wraz z nimi coraz dalej odsuwa się Bóg, przez co znajduje się On w ciągłym odwrocie. Powinniśmy Boga odnajdywać w tym, co poznajemy, a nie w tym, czego nie poznajemy. Bóg pragnie, abyśmy poznawali Go nie w kwestiach nierozwiązanych, lecz w kwestiach rozwiązanych. Ma to zastosowanie do relacji pomiędzy Bogiem a poznaniem naukowym.
Stosuje się to również do ogólnoludzkich pytań dotyczących śmierci cierpienia i winy. Obecnie na pytania te otrzymaliśmy także ludzkie odpowiedzi, które mogą w pełni abstrahować od Boga. Ludzie – i było tak we wszystkich czasach – rzeczywiście radzą sobie z tymi pytaniami także bez Boga i nieprawdą jest, jakoby tylko chrześcijaństwo posiadać miało ich rozwiązanie. Jeśli chodzi przy tym o pojęcie "rozwiązania", to tak naprawdę odpowiedzi chrześcijańskie są w tak samo małym albo w tak samo dużym stopniu przekonujące, jak i inne możliwe rozwiązania. Bóg także i tutaj nie jest zapchajdziurą. Boga nie należy poznawać w obszarze granicznym naszych możliwości lecz w samym środku życia Bóg chce być poznawany w życiu, a nie dopiero w umieraniu; w zdrowiu i sile, a nie dopiero w cierpieniu; w działaniu, a nie dopiero w grzechu. Przyczyna tego leży w objawieniu Boga w Jezusie Chrystusie. On jest centrum życia i z pewnością nie "na to" przyszedł, by dać nam odpowiedzi na nierozwiązane pytania. Z perspektywy środka życia pewne pytania w ogóle okazują się zbędne, a to samo tyczy się odpowiedzi na takie pytania.
Dietrich Bonhoeffer, męczennik
