Dlaczego podczas cotygodniowego niedzielnego nabożeństwa wspólnie wyznajemy naszą wiarę – najczęściej słowami Credo Apostolskiego lub Nicejsko-Konstantynopolitańskiego Wyznania Wiary (z 381 r.)?
1. Ponieważ jest to biblijne: w Piśmie Św. Boży lud wyznawał wspólnie wiarę (2 Mj 20,1-3; 5 Mj 6,4; Flp 2,11, 1 Tm 1,15; 2 Tm 2,11; Hbr 13,15; 1 Jn 4,15)
2. Szczera wiara zawsze szuka możliwości publicznego wyrażenia: Dz 19,18; 2 Kor 4,13.
3. Nabożeństwo jest wydarzeniem wspólnotowym podczas którego wspólnie śpiewamy, wspólnie się modlimy (Ojcze Nasz, wyznanie grzechów itp.), wspólnie słuchamy Słowa Bożego, wspólnie jemy i pijemy przy Stole Pańskim, wspólnie składamy ofiary. Na podobniej zasadzie, jako Kościół, wspólnie wyznajemy wiarę.
4. Powyższe Creda są wspólne dla wszystkich historycznych i ortodoksyjnych nurtów Kościoła. Utożsamienie z ich treścią identyfikują daną wspólnotę jako Kościół Chrześcijański.
5. Ma to charakter pedagogiczny: uczymy naszych dzieci chwalebnych i biblijnych prawd chrześcijańskiej wiary – sami je sobie przypominając.
6. Głośne, cotygodniowe wyznanie wiary (odmawiane z przekonaniem i pasją) wzmacnia nasze oddanie Jezusowi.
7. Wspólne odmawianie Credo daje chrześcijaninowi możliwość publicznej, regularnej deklaracji tego, w co wierzy.
8. Przypomina, że nie jesteśmy nowinkarzami, nowym ruchem religijnym, a prawda nie przyszła wraz z nami. Treść naszej wiary jest i musi pozostać starożytna.
9. To przejaw szacunku do mądrości i teologicznej spuścizny Kościoła minionych wieków. W publiczny sposób deklarujemy, że utożsamiamy się z jego historią, a naszą służbą również ją piszemy.
10. W dobie atomizacji, pochwały indywidualizmu, niezależności, odrębności, w obliczu różnic pomiędzy chrześcijanami akcentujemy jedność chrześcijan oraz biblijną prawdę, że wiara chrześcijańska jest wiarą wspólnotową.
A …
A … Panie Pawle, to ważne co pan napisał.
Wyznawanie wiary w Boga
Sz. Panie pastorze – o ile szanujesz nas i czytasz wpisy, a nie chcesz, czy
być może obawiasz się kompromitacji – uczestnicząc na forum w dyskusji tak, jak inni.
Proszę przynajmniej uznać, że w wyznawaniu wiary w Pana Boga nie są najważniejsze powody, ani formy, czy metody, lecz to, czy wyznawana wiara indywidualnie, bądź gremialnie jest miła Panu Bogu. Dlatego wyznawanie wiary w Niego nie może być pozorowane, fałszywe, ani warunkowe, interesowne, lecz musi być zawsze autentyczne – szczere i prawdziwe, a nawet bywa heroiczne.
Odnośnie jedności w wspólnocie Jego Kościoła na całym świecie to chyba zrozumiałe, że trzeba ją nieustannie, oraz wszelkimi dostępnymi sposobami i środkami – afirmować, oraz zachowywać, pielęgnować, umacniać, chronić etc. A nie tylko akcentować, czy w różny sposób trwonić, osłabiać jej fundamentalne spoiwo tj. Boga Miłość, czy Miłosierdzie, a chrześcijan – duchownych i świeckich wyznawanie wiary w Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego, poprzez codzienną miłość, wierność, ofiarność, gorliwość, czy pobożność i bojaźń Bożą, także żarliwą modlitwę, oddanie, zaufanie (ufność) i bezgraniczną wiarę w Niego.
Szczęść Boże!