“Poprawcie swoje drogi i czyny swoje”
(Jr 7, 3)
Ekumeniczne Rekolekcje Wielkopostne Tezeusza
22 marca – 5 kwietnia 2015
Kilka miesięcy temu podczas rekolekcji adwentowych „Tezeusza” zastanawialiśmy się nad naszymi błędami, grzechami, zawinionymi i niezawinionymi przez nas życiowymi zawirowaniami. Niekiedy buntowniczo, a innym razem pokornie i bezradnie pytaliśmy: „Czemuż, o Panie, dozwalasz nam błądzić…?” Myśli zawarte w grudniowych rekolekcyjnych rozważaniach pracowały zapewne w duszach wielu z nas, przygotowując nas ku rozmaitym życiowym wyzwaniom. Także ku temu tradycyjnemu wielkopostnemu wyzwaniu, jakim jest co roku podjęcie próby nawrócenia. Ufamy, że wzbogaceni adwentową refleksją podejmiemy nasze obecne zadanie bardziej świadomie i z większą odwagą.
Stary i Nowy Testament przedstawia liczne opowieści o tym, jak to Bóg wzywał do nawrócenia cały naród wybrany i poszczególnych ludzi. Jego przykazania nie zawsze były przestrzegane. Ludzie bywali Mu nieposłuszni. I to nie tylko zatwardziali grzesznicy, ale także najwięksi prorocy. Mimo to On zawsze pozostawiał ludziom szansę na poprawę, wskazywał drogę ocalenia dobra, cierpliwie przebaczał, okazywał niewyczerpane miłosierdzie. Pamięć o tym pomoże nam niewątpliwie w naszych wielkopostnych próbach poprawy swojego życia.
Mottem Tezeuszowych rekolekcji są tym razem słowa z Księgi Jeremiasza. Nie bez powodu odwołujemy się do proroka, który w trudnych czasach wzywał do religijnej odnowy, przestrzegał przed moralnym upadkiem i groźnymi skutkami lekceważenia Bożego prawa. Wzorem tego starotestamentowego proroka chcemy zobaczyć osobiste nawrócenie w szerszym kontekście kulturowym, historycznym i społecznym jako warunek konieczny dla zachowania, trwania i przekazywania najistotniejszych w naszym życiu wartości. Spróbujemy zastanowić się nad tym, do jakiego zadania powołuje Bóg każdego z nas i czy chcemy na to powołanie odpowiedzieć, czy też uciekać przed nim.
Kierując się słowami proroków, zwłaszcza proroka Jeremiasza, chcemy zbadać możliwości polepszenia tego, co w nas i wokół nas wymaga naprawy. Zastanowimy się nad rodzajem niewoli, w jaką wpędza nas grzech nasz powszedni i nasza niezgoda na zaufanie Bogu. Opowiadając o naszych sukcesach i niestety częstych porażkach na drodze ku świętości, postaramy się zachęcić innych do wejścia na drogę nawrócenia. Nikt nie obieca, że będzie łatwo, ale przecież najtrudniejsze wyzwania są najciekawsze, najbardziej fascynujące. Zapraszamy więc w niezwykłą Tezeuszową podróż ku nawróceniu. W trudach tej podróży będziemy się wzajemnie wspierać rekolekcyjną refleksją i modlitwą.
Szlak rekolekcyjnych rozważań będą jak zwykle wyznaczały codzienne czytania liturgiczne Kościoła katolickiego z dwóch ostatnich tygodni, które poprzedzają święto Zmartwychwstania. W tych tekstach będziemy szukali inspiracji do naszych przemyśleń oraz drogowskazów, które mogą przybliżyć do żywego Boga. Podczas piątych Tezeuszowych rekolekcji ekumenicznych autorami rozważań będą osoby z kilku chrześcijańskich Kościołów i wspólnot oraz poszukujący, którzy nie deklarują przynależności do konkretnej denominacji.
Autorzy rozważań:
Beata Bogdanowicz (KRK)
Jolanta Elkan-Wykurz (KRK)
Małgorzata Frankiewicz (KRK)
Dariusz Grochocki (RKK)
Wojciech Jałoszyński (KRK)
Zofia Jaros (KRK)
Anna Jóźwik (KRK)
Kazimierz Juszczak (KZ)
Artur Barbara Kapturkiewicz (KRK)
Ewa Karabin (KRK)
Ewa Kiedio (KRK)
Maria Kudroń (KRK)
Jolanta Łaba (KRK)
Andrzej Miszk (KRK)
Agata Niedźwiecka (KRK)
Michał Piątek (KRK)
Tomasz Ponikło (KRK)
Ks. Tomasz Puchalski (RKK)
Wiktor Sybilski (RKK)
Włodzimierz Szturc (KE)
Krzysztof Tłoczek (UECC)
Ks. Adam Winski (KRK)
KE – Kościół Ewangelicko-Augsburski
KRK – Kościół Rzymskokatolicki
KZ – Kościół Zielonoświątkowy
RKK – Reformowany Kościół Katolicki
UECC – United Ecumenical Catholic Church
Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego, rok B1
Agata Niedźwiecka Świadectwo poranka wielkanocnego
Człowiek sam nie może „przebłagać” Boga. Moje grzechy nie są do „odpracowania” przeze mnie samą. Moje grzechy może odkupić tylko „Baranek bez skazy”. On zmartwychwstał nad moimi słabościami, nad moimi grzechami. On jest moim “narzędziem przebłagania”, jak pisze św. Paweł w Liście do Rzymian (Rz 3,25).Więcej…
Tomasz Ponikło Wiara przez zmysły
Znam Jezusa, może nawet się modlę, chodzę do kościoła, co więcej staram się korzystać z sakramentów – ale nie doświadczam Boga w swoim życiu. Zmysłowość jest tak potrzebna, by wyrwać się z wiary deistów, którzy lokują Boga z dala od swego życia i naszego świata, a więc oddzielają od swego życia. Więcej…
Wielka Sobota, rok B1
Jolanta Łaba Odbiorę wam serce kamienne
Sprawiedliwość wymagała kary za to, co ten człowiek zrobił w swoim życiu, za to, jak krzywdził innych ludzi. I za to, jak bardzo błądził w życiu, a błądził tak bardzo, że aż trafił na krzyż. Ale z drugiej strony to właśnie błądzenie i dno moralne, które osiągnął, zaprowadziło go na krzyż stojący obok krzyża Zbawiciela.Więcej…
Michał Piątek Odnaleźć spokój. Odnaleźć siebie
Święta powinny być nie tylko czasem radości i wypoczynku, ale także spokoju, zastanowienia. Powinniśmy zarezerwować sobie chwilę dla siebie, aby móc pogrążyć się w refleksji, odnaleźć siebie, dać sobie szansę na… nawrócenie? To nie jest coś, co przychodzi ot tak sobie, na zawołanie, ponieważ nam się akurat zachciało. Więcej…
Wielki Piątek, rok B1
Ks. Wojtek T. Jałoszyński To jest król żydowski – mój zbawiciel!
Dzisiejszy dzień, liturgia i Słowo przypominają mi, że przede wszystkim potrzebuję Zbawiciela. Zbawiciela od moich grzechów, mojej głupoty, pychy, mojego egoizmu, od mojej niechęci do porażek i niepohamowanej pożądliwości bycia zawsze „na wierzchu” i od wielu, wielu innych moich słabości.Więcej…
Włodzimierz Szturc Współukrzyżowanie
Fakty i możliwości mówienia o nich, używanie ich jako instrukcji życia, ujmowanie jako przyczyny refleksji spostrzegamy jedynie z zewnątrz. To zaś, co jest istotne dla mojego przeżycia, jest dostępne tylko dla mnie. Z przeżycia wynika wewnętrzna perspektywa, świadomość samego siebie, a więc potrzeb i dróg istnienia.Więcej…
Wielki Czwartek, rok B1
Ks. Tomasz Puchalski Umyj nogi jak Bóg
Jezus zachęca, abyśmy dotykali wzajemnie swoich ran, a kto dotyka jątrzącej się rany, również się nią brudzi. Bez tego dotyku jednak nie da się umyć nóg, nie da się namaścić ich olejkiem. Jezus pragnie wspólnoty nowej jakości, wspólnoty przyjaciół, sióstr i braci, którzy nie brzydzą się ranami swoich bliskich…Więcej…
Ks. Adam Winski Wielki Czwartek, czyli komu dzisiaj Jezus umyłby nogi…
Podszedł do starego, wiejskiego proboszcza, który tylko nerwowo kręcił głową i uśmiechną się do niego życzliwie, jak gdyby chciał milczeniem podziękować za wszystko… i obmył mu nogi… a inni szemrali, że przecież ten ksiądz to taki owaki… Więcej…
Wielka Środa, rok B1
Maria Kudroń Nasza wieczerza
W czasie Paschy Nauczyciel pożegnał się z uczniami, zostawił w ich pamięci bliskość, dobro i zrozumienie. Nie wiemy, które nasze Uroczyste Śniadanie Wielkanocne będzie tym ostatnim. Pamiętamy tych, którzy już odeszli, ich powiedzonka, zwyczaje, ale również i ból, który zadali.Więcej…
Wiktor Sybilski Bez śladów
Ten fakt sprawia, że powyższe historie wydają się być nie na miejscu, bo jakże porównywać przywiązane do krzesła dziecko w przedszkolu do Jezusa przybitego na krzyżu na Golgocie? Moje zaś prozaiczne historie nie są niczym szczególnym w porównaniu z po stokroć gorszymi.Więcej…
Wielki Wtorek, rok B1
Małgorzata Frankiewicz Nawrócić się na realizm
Inni znajdą tu wskazówki, jak akceptując rzeczywistość z całym bogactwem, także z jej najciemniejszymi stronami, umiejętnie budować międzyludzkie więzi tak, aby nie niszczyć istniejącego dobra, a jednocześnie przeciwstawiać się mądrze złu. Inni znajdą tu wskazówki, jak akceptując rzeczywistość z całym bogactwem…Więcej…
Krzysztof Tłoczek
Moje i Twoje serceMoje i Twoje serce. Judasz, który kalkuluje, wybiera, a dopiero potem słucha serca. Za późno jednak i nie zdąża otworzyć się na przebaczającą moc miłości. Czuje się niegodny. Piotr, który chce widzieć jakby tylko sercem. Poryw serca okazuje się jednak niewystarczający.Więcej…
Wielki Poniedziałek, rok B1
Ewa Karabin Nie złamie trzciny nadłamanej…
Nie bała się chodzić po ciemnych podwórkach, zaglądać do najnędzniejszych wielkomiejskich slumsów, wyciągać dziewczyn ze zgniłych nor w suterenach, co więcej, zapraszała je do wspólnego domu! Walczyła do upadłego wbrew całemu światu o ich dusze, ale jednocześnie cały czas pamiętała: „Nie łamać trzciny, tylko ją podnosić”. Zło dobrem zwyciężać.Więcej…
Kazimierz Juszczak Zapach życia
A może sięgniemy do swego serca i zobaczymy tam tęsknotę, nieukojona tęsknotę za intymnością z Bogiem, za Jego miłością, za Jego obecnością. Nawet może mamy już w rękach najdroższy dostępny olej i chcemy go wylać na głowę Jezusa, a On spogląda na nas i pyta: Czy jesteś pewny? Czy chcesz naprawdę wziąć swój krzyż i naśladować Mnie?Więcej…
Niedziela Palmowa, rok B1
Zofia Jaros Ku nawróceniu. Bardziej świadomie i z większą odwagą
Nowe przymierze. Nie jak przymierze Władcy, zawarte z przodkami prowadzonymi za rękę z ziemi egipskiej. Musi zastąpić je przymierze miłosiernego Boga z dojrzałym ludem, który prawo ma wpisane w głębię jestestwa, w swoje serce; z ludem świadomym ludzkiej kondycji i Bożego miłosierdzia, tego, że Bóg odpuszcza występki, a o grzechach nie wspomina.Więcej…
Andrzej Miszk Śmierć Przyjaciela w cieniu bliskiej wojny
Ale też chodzi o to, aby nie popaść w rozpacz zarówno z powodu “niepotrzebnej” śmierci bliskich, jak i mojej niezdolności do kochania i poczucia radykalnej winy. Wiara w zmartwychwstałego Jezusa pozwala mi wierzyć, że mój Przyjaciel żyje, że spotkamy się niebawem i żyć będziemy razem na zawsze.Więcej…
Sobota V tygodnia Wielkiego Postu, rok B1
Maria Kudroń Kłopotliwy Mesjasz
Ludzie zgadzają się na takie rozwiązanie, a kreujący te obrzędy mają zajęcie. Kapłani każdej wiary i idei oczekują posłuchu oraz profitów z wykonywanego zadania. A Jezus mówił, że krwawa ofiara w świątyni nie jest potrzebna. Na ile lęk przed zamieszkami, a na ile ryzyko ograniczenia przychodów zaważyły na decyzji kapłanów?Więcej…
Ks. Tomasz Puchalski Odkryć jedność, jaka już jest w nas
Nowy naród wybrany nie jest bezimienną masą, ale komunią osób, zjednoczonych przez Trójcę i w Trójcy Świętej. Ta komunia czyni z nas doskonałą jedność nie przez takie same poglądy, wygląd, kulturę itd., ale poprzez takie same pragnienia Boga, zjednoczenia z Nim i życia w miłości Ducha Świętego.Więcej…
Piątek V tygodnia Wielkiego Postu, rok B1
Ewa Kiedio Jak Bóg
Trudno sobie wyobrazić, jacy będziemy, gdy pójdziemy za Bożą obietnicą i gdy zacznie się ona realizować – musi to być niewysłowione piękno. Tak samo trudno objąć wyobraźnią, do czego doprowadzi nas pójście za demonicznym kłamstwem. Jednego możemy być pewni: nie osiągniemy na tej drodze podobieństwa do Boga, ale jego dokładną odwrotność.Więcej…
Michał Piątek Strzeżmy się tłumu
Nawet w dzisiejszej Ewangelii zauważyć możemy, że Judejczycy chcieli ukamienować Jezusa za słowa, które głosił. Tłum chciał Go za rzekome bluźnierstwo skazać na karę największą z możliwych – karę śmierci. Nikt nie baczył na to, że Jezus może mieć rację, nie słuchali Go i zmuszony został do ucieczki.Więcej…
Czwartek V tygodnia Wielkiego Postu, rok B1
Małgorzata Frankiewicz Oklasków nie będzie
Widzowie i słuchacze nie chcieli klaskać. Nie o to zresztą Jezusowi chodziło, bo nie przyszedł schlebiać ich oczekiwaniom ani utwierdzać ich w samozadowoleniu. Przeciwnie – zmuszał do zrzucenia różnych życiowych masek, niszczył iluzje, obnażał fałsz. I wcale nie zależało Mu na tym, żeby się podobać. Więcej…
Kazimierz Juszczak Płomyk tęsknoty
Daje nam radość oglądania cudów nawrócenia ludzkich serc, w których tliła się jedynie mała iskierka nadziei, ale On jej nie dogasił, lecz rozpalił, aby płonęła wielkim ogniem, aby ci ludzie, a my wraz z nimi, mogli cieszyć się przed Panem, że kolejni wyzwoleńcy wracają do domu Ojca.Więcej…
Środa V tygodnia Wielkiego Postu, rok B1
Anna Józwik Nie odkładać wiary na bok
Uroczystość Zwiastowania Pańskiego jest także dobrą okazją, by w tajemnicy Wcielenia ujrzeć tajemnicę Zbawienia każdego z nas. By po raz kolejny przypomnieć sobie z pełną świadomością, że Jezus nadał naszemu życiu zbawczy wymiar, że doświadczając trudów i wyborów dnia codziennego,..Więcej…
Tomasz Ponikło Porozmawiaj ze swoim aniołem
Anioł jest dla człowieka tym, który pomaga spojrzeć osobie na samą siebie i na świat niejako Boskimi oczami. Zaufanie aniołowi jest zaufaniem w to, że możemy zacząć żyć na Boży sposób. Zawsze dręczą nas wątpliwości, co by to dokładnie miało oznaczać. Ulegamy pokusie górnolotnych słów i nawrócenia rozumianego jako radykalny ruch.Więcej…
Wtorek V tygodnia Wielkiego Postu, rok B1
Jolanta Elkan-Wykurz Zrozumieć i uwierzyć; uwierzyć i zrozumieć
Teraz miarka bardzo się przebrała. Gniew Pana nie objawił się ani trzęsieniem ziemi, ani zarazą, ani ogniem, ani trądem. Pojawiły się jadowite węże, siejące śmierć. Ludzie konając błagali o pomoc Mojżesza. I prośba Mojżesza, jak zawsze, była skuteczna. Węży Pan nie zlikwidował, ale w przedziwny sposób unieważnił ich jad.Więcej…
Krzysztof Tłoczek Wytrwać przy krzyżu
Co robić? Nie znam innej odpowiedzi jak ta, by trwać. Nie rozpamiętywać, nie rozpaczać, nie użalać się nad sobą, nie czynić z tej drogi sensu życia – bo to nie tak. Wytrwać w miłości, wytrwać jak Jezus, wytrwać z Jezusem. Bo miłość potężna jak śmierć. Bo miłość jest sensem życia, cierpienia i umierania.Więcej…
Poniedziałek V tygodnia Wielkiego Postu, rok B1
Agata Niedźwiecka Dwie kobiety i Chrystusowy pokój
“Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci kamień” (J8,7). Tym samym odwołuje się do sumienia ludzi oskarżających kobietę. Oskarżyciele jeden po drugim zaczynają odchodzić. Zostaje tylko niewiasta i Jezus. Nie pyta On, czy kobieta żałuje za swój grzech. Pyta tylko, gdzie są ci wszyscy, którzy ją potępili i prosi: “Idź i od tej chwili już nie grzesz” (J8,11).Więcej…
Dariusz Grochocki „Ja jestem światłością świata”
Jezus jest światłością, tzn. Jego światło zbawia cię od grzechów, daje ci życie wieczne. Jest to światło, które zmazuje z ciebie grzechy i przywraca ci życie. Za każdym razem, kiedy otrzymujesz od Niego przebaczenie grzechów – zmartwychwstajesz. Masz w sobie Jego światło.Więcej…
V Niedziela Wielkiego Postu, rok B1
Beata Bogdanowicz Dwie strony monety
Nie tędy droga. Jedna strona monety nie wystarczy, moneta me dwie strony i bez tej drugiej nic mi się nie uda. Napracuję się, namęczę, sfrustruję się, a na koniec będę dalej od poprawy i właściwej drogi, niż na początku. To jak praca bez Bożego błogosławieństwa – cały dzień zarzucam sieci i nic. Pusto.Więcej…
Jolanta Łaba Poprawiajcie swoje winy
Jest to fragment siódmego rozdziału Księgi Jeremiasza, w którym to rozdziale prorok przemawia w imieniu Boga w Świątyni. Przemawia, by ostrzec swój naród przed gniewem Boga. Słowa Jahwe zlecone do wypowiedzenia przez proroka brzmią dokładnie (wg Biblii Poznańskiej): „Prawymi uczyńcie drogi wasze i czyny, a przebywać będę z wami w tym miejscu!Więcej…
Artur Barbara Kapturkiewicz Jak mam obumrzeć?
Obumieranie rozumiem jako pracę z zaangażowaniem (czyli niemodnym dzisiaj poświęceniem) dla innych ludzi, dla ważnych celów. Jest to jedno z najtrudniejszych zadań w życiu.. Zdaję sobie sprawę, że altruizm oprócz dobra, jakie przynosi, jest także najbardziej wysublimowaną formą egoizmu.Więcej…
Ekumeniczne Rekolekcje Wielkopostne 2014
Ekumeniczne Rekolekcje Wielkopostne 2013
Rekolekcje Wielkopostne 2012
Rekolekcje Wielkopostne 2011
Rekolekcje Wielkopostne 2010
Rekolekcje Wielkopostne 2009
Rekolekcje Wielkopostne 2008
Rekolekcje Wielkopostne 2007
Rekolekcje Wielkopostne 2006
Rekolekcje Wielkopostne 2005
