VIII tydzień Okresu Zwykłego

piątek

Spread the love

31 maja 2013

Nawiedzenie Najświętszej Maryi Panny

So 3, 14-18
Wyśpiewuj, Córo Syjońska! Podnieś radosny okrzyk, Izraelu! Ciesz się i wesel z całego serca, Córo Jeruzalem! Oddalił Pan wyroki na ciebie, usunął twego nieprzyjaciela: król Izraela, Pan, jest pośród ciebie, nie będziesz się już bała złego. Owego dnia powiedzą Jerozolimie: «Nie bój się, Syjonie! Niech nie słabną twe ręce! Pan, twój Bóg, Mocarz, pośród ciebie, On zbawi, uniesie się weselem nad tobą, odnowi swą miłość, wzniesie okrzyk radości, jak w dniu uroczystego święta». Zabiorę od ciebie niedolę, abyś już nie nosiła brzemienia zniewagi.

ALBO:

Rz 12, 9-16b
Bracia: Miłość niech będzie bez obłudy. Miejcie wstręt do złego, podążajcie za dobrem. W miłości braterskiej nawzajem bądźcie życzliwi. W okazywaniu czci jedni drugich wyprzedzajcie. Nie opuszczajcie się w gorliwości. Bądźcie płomiennego ducha. Pełnijcie służbę Panu. Weselcie się nadzieją. W ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie wytrwali. Zaradzajcie potrzebom świętych. Przestrzegajcie gościnności. Błogosławcie tych, którzy was prześladują. Błogosławcie, a nie złorzeczcie. Weselcie się z tymi, którzy się weselą, płaczcie z tymi, którzy płaczą. Bądźcie zgodni we wzajemnych uczuciach. Nie gońcie za wielkością, lecz niech was pociąga to co pokorne.

Iz 12, 2-3
R: Wielki wśród ciebie Święty Izraela

Oto Bóg jest moim zbawieniem,
będę miał ufność i bać się nie będę.
Bo Pan jest moją mocą i pieśnią,
On stał się dla mnie zbawieniem.

Wy zaś z weselem czerpać będziecie wodę
ze zdrojów zbawienia.
Chwalcie Pana, wzywajcie Jego imienia,
Dajcie poznać Jego dzieła między narodami,
przypominajcie, że wspaniałe jest imię Jego.

Śpiewajcie dla Pana, bo uczynił wzniosłe rzeczy,
Niech to będzie wiadome po całej ziemi.
Wznoś okrzyki i wołaj z radości, mieszkanko Syjonu,
bo wielki jest pośród ciebie Święty Izraela.

Ewangelia: Łk 1, 39-56
Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała: «Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana». Wtedy Maryja rzekła: «Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy. Bo wejrzał na uniżenie swojej służebnicy. Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia. Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny. Święte jest Jego imię, A Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie nad tymi, co się Go boją. Okazał moc swego ramienia, rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich. Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych. Głodnych nasycił dobrami, a bogatych z niczym odprawił. Ujął się za swoim sługą, Izraelem, pomny na swe miłosierdzie. Jak przyobiecał naszym ojcom, Abrahamowi i jego potomstwu na wieki». Maryja pozostała u niej około trzech miesięcy; potem wróciła do domu.


Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze


Homilia Czcigodnego Bedy, kapłana

“Wielbi dusza moja Pana i raduje się mój duch w Bogu, Zbawcy moim”. W tych słowach Maryja wyznaje łaski, które Jej tylko zostały dane, a także i wszystkie dobrodziejstwa, których Bóg nigdy nie przestaje udzielać ludziom.

Ten wielbi Pana, kto ze wszystkich sił swojej duszy wysławia Go i Jemu służy, a zachowując przykazania Boże dowodzi, iż nieustannie rozważa o potędze Jego majestatu. Raduje się w Bogu Zbawcy duch, którego pociąga jedynie pamięć o Stwórcy – nadziei wiecznego zbawienia. Słowa owego hymnu przystoją wszystkim sprawiedliwym, najsłuszniej jednak brzmią one na ustach Bogurodzicy, która z powodu łaski tylko Jej danej, płonęła miłością ku Temu, którego poczęła w swoim ciele.

I słusznie radowała się Maryja w Jezusie, zbawieniu swoim, radością większą niż radość świętych: wiedziała Ona, że Ten, który jest przyczyną wiecznego zbawienia, narodzi się w czasie z Jej łona, prawdziwie w jednej i tej samej osobie Jej Syn i Jej Pan.

“Wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny. Święte jest Jego imię”. Całą swoją wielkość przypisuje nie swoim zasługom, lecz łasce Tego, który jedyny jest prawdziwie wszechmocnym i wielkim. On ze swoich wiernych, małych i słabych, zwykł czynić ludzi mocnych i wielkich. Dobrze też mówi, że “święte jest Jego imię”. Wszystkich słuchających i wszystkich, do których dotrą te słowa, poucza i przypomina, aby co prędzej uwierzyli i wzywali tego imienia i dostąpili udziału w wiekuistej świętości i jedynym zbawieniu. Bo jest napisane: “Każdy, który wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony”. A to jest właśnie imię, o którym powiedziano: “I raduje się mój duch w Bogu, Zbawcy moim”.

A więc pożyteczny to i zbawienny zwyczaj zaistniały w Kościele, aby codziennie wszyscy śpiewali ten hymn podczas wieczornej modlitwy pochwalnej. W ten sposób owo częstsze wspomnienie Wcielenia Pańskiego rozpala w duszach wiernych pobożne uczucia, a przykład Bogurodzicy wzmacnia ich wciąż od nowa w dobrych postanowieniach. I nie bez powodu śpiewa się ten hymn w porze wieczornej; albowiem, gdy już się zbliża czas spoczynku, nasz umysł, znużony minionym dniem i rozproszony jego licznymi troskami, może wtedy skupić się i zjednoczyć w sobie.

 

Skomentuj

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*

code