Tygodnik "Echo Katolickie"

Kalendarium biskupa Zbigniewa Kiernikowskiego

Spread the love

Kalendarium

biskupa Zbigniewa Kiernikowskiego

opr. Ks. Andrzej Adamski

Ważniejsze daty

2 lipca 1946 r. – Urodził się w Szamarzewie jako syn Edmunda i Mieczysławy z d. Furmaniak.
28 lipca 1946 r. – Przyjął chrzest w kościele parafialnym pw. św. Jakuba w Sokolnikach (archidiecezja gnieźnieńska).
1953-1960 – Uczęszczał do Szkoły Podstawowej w Szamarzewie.
1960 r. – Rozpoczął naukę w Liceum Ogólnokształcącym we Wrześni.
1964 r. – Uzyskał maturę; po maturze rozpoczął studia na Politechnice Poznańskiej, gdzie zaliczył pierwszy rok studiów.
1965 r. – Wstąpił do Prymasowskiego Wyższego Seminarium Duchownego w Gnieźnie, gdzie odbył studia filozoficzne i teologiczne.
6 czerwca 1971 r. – Przyjął święcenia prezbiteratu w kościele parafialnym w Sokolnikach z rąk bp. Jana Czerniaka. Po święceniach pracował przez rok jako wikariusz w parafii w Trzemesznie k. Gniezna.
1972 r. – Został skierowany na studia specjalistyczne w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie. Tutaj, za pośrednictwem ks. Alfreda Cholewińskiego S.J., zaznajomił się z Drogą Neokatechumenalną.
1973 r. – Wysłuchał katechez zwiastowania Drogi Neokatechumenalnej i wszedł do wspólnoty, z którą przebył wszystkie etapy formacji.
1976 r. – Uzyskał licencjat in re biblica na podstawie pracy: R`h/ma th/j pi,stewj in Rom 10,8 nel contesto veterotestamentario cui si riferisce san Paolo, napisanej pod kierunkiem prof. Stanislasa Lyonneta.
luty-maj 1981 r. – Pracował jako wikariusz w parafii katedralnej w Gnieźnie.
12 października 1981 r. – Obronił rozprawę doktorską: La crescita della comunità – corpo di Cristo. L’identità e il dinamismo della vita cristiana rispecchiate nella dinamica del testo della Lettera ai Colossesi, napisaną pod kierunkiem prof. Fritzlea Lentzen-Deisa S.J., w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie.
1981 r. – Rozpoczął pracę w PWSD w Gnieźnie jako wykładowca homiletyki i przedmiotów biblijnych oraz został mianowany prefektem studiów.
1982-1986 r. – Pełnił funkcję wicerektora PWSD w Gnieźnie; w tych latach jednocześnie prowadził wykłady w Wyższym Seminarium Zgromadzenia Księży Ducha Świętego w Bydgoszczy z zakresu Ewangelii, Pism św. Pawła i Dziejów Apostolskich.
27 grudnia 1983 r. – Po wypełnieniu wszystkich przepisanych prawem wymogów, uzyskał tytuł doktora nauk biblijnych.
1983-1986 r. – Prowadził wykłady z zakresu Ewangelii, Listów św. Pawła i Apokalipsy w Prymasowskim Instytucie Kultury Chrześcijańskiej im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Gnieźnie i w Bydgoszczy oraz kursy biblijne w ramach formacji permanentnej kapłanów i sióstr zakonnych.

1986-2002

1986 r. – Decyzją ks. kardynała Józefa Glempa, ówczesnego arcybiskupa gnieźnieńsko-warszawskiego, prymasa Polski, został skierowany do Rzymu w celu podjęcia pracy w Papieskim Kościelnym Instytucie Polskim jako wicerektor.
1987 r. – Od października podjął wykłady zlecone, najpierw w Instytucie Katechezy Misyjnej przy Papieskim Uniwersytecie Urbaniańskim, a później na Wydziale Misjologii i Teologii tejże uczelni (do 2002 r.); z ramienia PUU trzykrotnie (1993, 1996, 1997) prowadził kursy dla katechistów w Catechist Training Institute (Instytut Kształcenia Katechistów) w Castries na Karaibach (Saint Lucia).
28 marca 2002 r. – Przez Jana Pawła II został mianowany biskupem siedleckim.
20 maja – Otrzymał sakrę biskupią w Bazylice św. Piotra w Rzymie z rąk kard. Angelo Sodano; współkonsekratorami byli: abp Henryk Muszyński i bp Jan Mazur.
24 maja – Kanonicznie objął diecezję siedlecką.
7 czerwca – Odbył uroczysty ingres do katedry siedleckiej.
9 czerwca – Wystosował programowy list pasterski do kapłanów i wiernych świeckich: „Posłuszeństwo Ewangelii – Eucharystia”, na X niedzielę zwykłą.
15 czerwca – Udzielił w katedrze siedleckiej pierwszych święceń prezbiteratu 13 diakonom.
lipiec – Zdecydował o połączeniu „Podlaskiego Echa Katolickiego” i „Nowego Echa Podlasia” w jeden tygodnik pod nazwą „Podlaskie Echo Katolickie” (od 2008 r. „Echo Katolickie”), prezentujący informacje dotyczące życia Kościoła oraz poruszające sprawy regionu.
2002 r. do dziś – posługa pasterska biskupa siedleckiego

Wspomnienie kard. Józefa Glempa

Dziękuję za zachętę do napisania życzeń biskupowi siedleckiemu Zbigniewowi Kiernikowskiemu z okazji dziesięciolecia jego święceń biskupich i posługi duszpasterskiej w diecezji. Czynię to tym chętniej, że data obchodów tej rocznicy zbiega się z rozpoczęciem Drugiego Synodu Diecezji Siedleckiej, a więc doniosłego aktu w historii tego Kościoła partykularnego.
Biskup Kiernikowski pochodzi z rolniczej wsi pod Wrześnią na terenie archidiecezji gnieźnieńskiej. Spotkałem się z nim w Gnieźnie, gdy jako prymas przyjeżdżałem do posługi w archidiecezji. Opowiadano wtedy o utopieniu się kleryka w jeziorze. Nie udało się go uratować, mimo że ks. prefekt, z którym klerycy przebywali, bohatersko nurkował, aby go ratować. Tym prefektem był ks. Kiernikowski. Cieszył się uznaniem. Do seminarium duchownego przyszedł po roku studiów na Politechnice Poznańskiej, gdzie należał do kadry wioślarskiej.

Był człowiekiem zdolnym i wysportowanym. Skończył Biblicum w Rzymie, a w seminarium w Gnieźnie wykładał Pismo Święte i homiletykę. Udzielał się także jako wykładowca w innych ośrodkach i chętnie głosił rekolekcje. Sam mi opowiadał o duchowych przeżyciach, jakich doznał, prowadząc rekolekcje w języku niemieckim dla sióstr klauzurowych w Dachau.

Troska o instytucje polskie poza granicami należała do prymasa Polski, nie tylko na mocy tradycji, ale także na podstawie osobnego dekretu Stolicy Apostolskiej. Potrzebna była zmiana rektora w Papieskim Instytucie Polskim. Kierował nim ks. infułat Franciszek Mączyński, więzień obozu w Dachau, człowiek ogromnej dobroci i troski o instytut. Miał jednak 85 lat. Wysunąłem kandydaturę ks. Kiernikowskiego, omówiłem to z Radą Stałą Episkopatu i z papieżem Janem Pawłem II. Niebawem ks. Kiernikowski przyjechał do Rzymu i podjął zadania wicerektora. W następnym, 1987 r. otrzymał definitywną nominację na rektora Pontificii Instituti Polonorum in Urbe. Przed nowym rektorem stanęły ogromne zadania związane z uporządkowaniem statusu instytutu, który na skutek wojny został bardzo zagmatwany. Dwa domy czynszowe zostały zagospodarowane przez Włochów i zamiast przynosić dochód, wymagały dopłat ze strony instytutu. Dużo spraw zdołał załatwić ks. rektor Mączyński, ale bardzo dużo pozostało, i to tych najtrudniejszych.

Ks. Kiernikowski był związany z Ruchem Światło-Życie i z Drogą Neokatechumenalną. Prowadził wykłady na Urbanianum (uniwersytet misyjny) i okresowo na Angelicum. Jednakże nie chcę podejmować się omawiania pracy naukowej ks. Kiernikowskiego i licznych jego publikacji z dziedziny biblistyki i liturgii pastoralnej. To wymagałoby osobnego studium. Chcę natomiast dać świadectwo o wkładzie biskupa Zbigniewa, jakiego dokonał na rzecz Papieskiego Instytutu Polskiego w Rzymie.

Wspomniałem już o doprowadzeniu do formalnego ładu prawnego tej polskiej instytucji przy via Pietro Cavallini 38. Udało się wyprowadzić lokatorów i warsztaty z przyległych domów oraz odzyskać i uporządkować podwórko z osobnym wjazdem, które dziś jest nieocenionym parkingiem dla samochodów związanych z instytutem i z gośćmi, którzy do niego przybywają. Rektor dokonał nadto przebudowy budynku wewnątrz, co pozwoliło jakby powiększyć dom o jedno piętro. Trzeba przyznać, że była to po części kontynuacja tej modernizacji, jaką rozpoczął ks. infułat Mączyński. Udoskonalenie domu dla polskich kapłanów studentów wymagało kompetentnego zaplecza prawników, architektów i znawców administracji włoskiej. Tego nie zdołaliby zrobić polscy specjaliści. Tego mogli dokonać eksperci włoscy na zasadzie życzliwości i przyjaźni. Takich wybitnych fachowców zdołał pozyskać ks. Kiernikowski dzięki znajomościom w kręgu Drogi Neokatechumenalnej.

Dla uzupełnienia tej relacji o modernizacji instytutu przy via Pietro Cavallini nie mogę nie wspomnieć o pomocy finansowej, którą świadczyli dobrzy ludzie. Na pierwszym miejscu chcę wymienić kardynała Camillo Ruiniego, wikariusza Miasta Rzym. Był oddany Janowi Pawłowi II i mnie darzył koleżeńską życzliwością. Spotkaliśmy się ostatnio 6 stycznia 2012 r. w Bazylice św. Piotra podczas konsekracji biskupiej kapłana archidiecezji warszawskiej Marka Solczyńskiego. Nie było czasu na rozmowę. Uścisnęliśmy dłonie, patrząc sobie w oczy, radośni, że Kościół rośnie (va avanti), co dobrze się zauważa w starszym wieku.
Rozpoczęcie synodu diecezjalnego w Siedlcach to właśnie wzrost Kościoła i podjęcie nowego odcinka dziejowej pielgrzymki całej Diecezji.
Warszawa, 24 stycznia 2012 r.

Świadectwo

Po raz pierwszy słuchałam katechezy z programu „Chrzest w życiu i misji Kościoła” pięć lat temu. Katechezę głosił wówczas ksiądz biskup w Parczewie. Było to dla mnie niezapomniane przeżycie, które zapadło głęboko w moje serce. Doświadczyłam mocy żywego słowa Bożego, które interpretuje historię mojego życia. Zasiane ziarenko wiary potrzebowało dalszego wzrostu. Zapragnęłam karmienia się słowem Bożym, dzielenia się nim z innymi. Dzięki tym katechezom stałam się bardziej otwarta na działanie Pana Boga. Każde uczestnictwo było dla mnie ubogaceniem. Bóg przez swoje słowo dokonywał przemiany mojego serca. Uczyłam się stawać w prawdzie wobec Bożego słowa, lepiej dostrzegać swoje słabości, które mnie niszczyły, jak również nadzieję, która mnie uzdrawiała. Przyjęte z wiarą słowo stwarzało mnie na nowo dla Kościoła i samej siebie.

Po pięciu latach pracy w ramach programu „Chrzest w życiu i misji Kościoła” mogę wyznać, że w moim życiu jest więcej radości i pokoju, głębsze pragnienie wzrastania w wierze i pragnienie miłości do każdego człowieka. Katechezy głoszone przez Księdza Biskupa pozwoliły mi zobaczyć prawdę o Bogu, który mnie kocha, a także odnaleźć siebie jako grzesznika, któremu Bóg nie przestaje przebaczać. Moje serce stało się bardziej otwarte na działanie Ducha Świętego. Dzisiaj łatwiej jest mi przyjąć wolę Bożą i wejść w relację z drugim człowiekiem. Jestem wdzięczna Panu Bogu i Kościołowi, a także tym, którzy głoszą katechezy.
Maria z Parczewa

opr. Ks. Andrzej Adamski

Źródło: Tygodnika „Echo Katolickie”(Nr. 20. 2012)

 

Skomentuj

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*

code