21 czerwca 2012
Święto św. Alojzego Ganzagi, zakonnika
Syr 48,1-14
Powstał Eliasz, prorok jak ogień, a słowo jego płonęło jak pochodnia.
On głód na nich sprowadził, a swoją gorliwością zmniejszył ich liczbę. Słowem Pańskim zamknął niebo, z niego również trzy razy sprowadził ogień.
Jakże wsławiony jesteś, Eliaszu, przez swoje cuda i któż się może pochwalić, że tobie jest równy?
Ty, który ze śmierci wskrzesiłeś zmarłego i słowem Najwyższego wywiodłeś go z krainy umarłych. Ty, który zaprowadziłeś królów na zgubę, zrzucając z łoża okrytych chwałą.
Ty, któryś na Synaju otrzymał rozkaz wykonania kary, i na Horebie wyroki pomsty. Ty, który namaściłeś królów jako mścicieli i proroka, następcę po sobie.
Ty, który zostałeś wzięty w skłębionym płomieniu, na wozie o koniach ognistych. O tobie napisano, żeś zachowany na czasy stosowne, by uśmierzyć gniew przed pomstą, by zwrócić serce ojca do syna i pokolenia Jakuba odnowić.
Szczęśliwi, którzy cię widzieli, i ci, którzy w miłości posnęli, albowiem i my na pewno żyć będziemy.
Gdy Eliasza zakrył wir powietrzny, Elizeusz został napełniony jego duchem. Za dni swoich nie lękał się żadnego władcy i nikt nie osiągnął nad nim przewagi.
Nic nie było zbyt wielkie dla niego i w grobowym spoczynku ciało jego prorokowało. Za życia czynił cuda i przy śmierci jego działy się rzeczy przedziwne.
PSALM RESPONSORYJNY:
Ps 97,1-2.3-4.5-6
R: Niech sprawiedliwi weselą się w Panu.
Pan króluje, wesel się ziemio,
radujcie się liczne wyspy!
Obłok i ciemność wokół Niego,
prawo i sprawiedliwość podstawą Jego tronu.
Przed Jego obliczem idzie ogień
i dokoła pożera Jego nieprzyjaciół.
Jego błyskawice rozświetlają wszechświat,
a ziemia drży na ten widok.
Góry jak wosk topnieją przed obliczem Pana,
przed obliczem Władcy całej ziemi.
Jego sprawiedliwość rozgłaszają niebiosa,
a wszystkie ludy widzą Jego chwałę.
Ewangelia Mt 6,7-15
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Na modlitwie nie Bądźcie gadatliwi jak poganie. Oni myślą, że przez wzgląd na swe wielomówstwo będą wysłuchani. Nie bądźcie podobni do nich. Albowiem wie Ojciec wasz, czego wam potrzeba, wpierw zanim Go poprosicie. Wy zatem tak się módlcie: Ojcze nasz, któryś jest w niebie: święć się imię Twoje, przyjdź królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj; i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom; i nie dopuść, abyśmy ulegli pokusie, ale nas zbaw ode złego. Jeśli bowiem przebaczycie ludziom ich przewinienia, i wam przebaczy Ojciec wasz niebieski. Lecz jeśli nie przebaczycie ludziom, i Ojciec wasz nie przebaczy wam waszych przewinień”.
Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze
Bł. Jan XXIII, In Discorsi, messagi, colloqui, t. 1
Pragniemy podkreślać potrójny przywilej tego „chleba powszedniego”, o który dzieci Kościoła powinny prosić Ojca niebieskiego i oczekiwać, z ufnością, od Boskiej opatrzności. Przede wszystkim pownienin być „naszym chlebem”, proszonym w imieniu wszystkich. „Pan” – mówi nam święty Jan Chryzostom – „nauczył nas w ‘Ojcze nasz’ kierować do Boga modlitwę w imieniu naszych braci Pragnie, aby modlitwy, które wzosimy do Boga dotyczyły interesów naszych, a także i bliźnich. Rozumie przez to zwalczanie wrogości i powstrzymywanie zarozumiałości”.
Co więcej, musi być chlebem „pożywnym” (Mt 6,11 grecki), niezbędnym dla naszego przetrwania, naszego pożywienia. Ale jeśli człowiek składa się z ciała, jest on także nieśmiertelnym duchem i chleb, który należy wypraszać od Pana, nie będzie jedynie chlebem namacalnym. Będzie, jak wskazuje z taką słusznością ten doktor Eucharystii, jakim jest święty Tomasz z Akwinu, przede wszystkim chlebem duchowym. Ten chleb to sam Bóg, prawda i dobroć, którą należy kontemplować i kochać; chleb sakramentalny: Ciało Zbawiciela, świadectwo i wiatyk na życie wieczne.
Trzeci cechą tego chleba, ale równie ważną jak poprzednie, to aby był „jednym”, symbolem i przyczyną jedności (por 1Kor 10,17). A święty Jan Chryzostom dorzuca: „Podobnie jak to ciało jest zjednoczone z Chrystusem, tak my jesteśmy zjednoczeni przez ten chleb”.
za www.ewangelia.org