Rekolekcje Tezeusza

Rekolekcje Wielkopostne 2012

Spread the love

“Spotkać Boga we wspólnocie – Kościół naszym domem”

Rekolekcje wielkopostne Tezeusza

25 marca – 8 kwietnia 2012

„Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich”
Mt 18, 20

Rok 2011/2012 w Kościele Katolickim to rok programu duszpasterskiego „Kościół naszym domem”. Większe zaangażowanie świeckich w życiu Kościoła, pogłębianie współpracy między księżmi a laikatem, przygotowania duszpasterskie do EURO 2012 – to tylko niektóre najważniejsze punkty tego programu. Tłumacząc hasło obecnego roku duszpasterskiego abp Stanisław Gądecki, przewodniczący Komisji Duszpasterstwa KEP, mówi, iż chodzi o większe zadomowienie wiernych w Kościele i – z drugiej strony – lepsze udomowienie Kościoła. Zadomowienie ma się wyrażać w większym zaangażowaniu świeckich w prace Kościoła, pogłębianie ewangelicznego braterstwa między ludźmi w chrześcijańskiej wspólnocie religijnej. To z kolei wymaga odnowienia relacji między pasterzami a świeckimi.

Tegoroczne rekolekcje wielkopostne „Tezeusza” odbędą się w dniach 25 marca – 8 kwietnia. Chcielibyśmy je poświęcić przede wszystkim refleksji nad wiernością Kościołowi. Nad tym, czy my jako świeccy i osoby duchowne czujemy się zadomowieni w Kościele i czy nasze zaangażowanie w życie wspólnoty wiernych może stać się przedmiotem osobistego i rzetelnego rachunku sumienia. Chcemy zatrzymać się i zastanowić, chcemy przypomnieć, że wierni myśląc „kościół”, nie powinni zatrzymywać się tylko na jego instytucjonalnym wymiarze, ale widzieć w nim przede wszystkim wymiar wspólnotowy. Zróbmy zatem rachunek z mojej osobistej wierności wspólnocie uczniów Chrystusa. Zbadajmy samych siebie – czy jesteśmy zdrowymi czy chorymi członkami Mistycznego Ciała Chrystusa?

Pragniemy także włączyć w nasze rekolekcje wątek ekumeniczny. Hasło roku duszpasterskiego „Kościół naszym domem” warto przemyśleć nie tylko w kontekście wyzwań i problemów w Kościele katolickim, ale też w Kościele rozumianym jako wspólnota ludzi wierzących w Chrystusa, niezależnie od tego, którego wyznania Kościoły są naszym domem. Być może warto pogłębić w tym roku refleksję o poziom współpracy wiernych i duszpasterzy różnych wyznań na rzecz ewangelizacji. Warto zastanowić się nad zmianą tych relacji i nastawienia, pamiętając o wspólnym celu naszej ziemskiej wędrówki, jakim jest zbawienie.

Do refleksji dołączymy również modlitwę, którą chcielibyśmy wspierać nasze rekolekcje. Dlatego prosimy Was wszystkich – piszących i czytających rozważania – o modlitewny dyżur podczas rekolekcji, o stałe czuwanie i prośbę do Boga, by pomógł nam dobrze i owocnie przeżyć wirtualne rekolekcje w „Tezeuszu”.

Modlitwa rekolekcyjna

Panie, prosimy Cię o dar mądrości, by czas rekolekcji stał się dla nas owocną refleksją nad naszymi słabościami. Prosimy Cię, naucz nas, jak lepiej pracować na rzecz winnicy Twojej w Kościele i w jego strukturach. Pokaż nam drogę porozumienia i łagodności w dyskusji na temat naszego zaangażowania w budowaniu naszego domu – Kościoła. Prosimy cię, Panie, o dar jedności i pokoju w rozproszonej wspólnocie Twoich uczniów. Wskaż nam miejsca spotkania, które stanie się źródłem pogłębianie relacji z Tobą i z naszymi braćmi w wierze. Obejmujemy modlitwą zagubionych i wątpiących na drodze ku Tobie. Chcemy dać świadectwo wiary i prawdy o Tobie – Bogu miłości i pokoju, który działa we wspólnocie.

Pokaż nam, jak Cię spotkać w Kościele, jak nie zniechęcić się i nie poddać w trudnej pracy ewangelizacyjnej. Wspieraj nas w rozważaniu Twego Słowa, aby każdy z nas mógł usłyszeć Twoje wezwanie do nawrócenia i wrócić do Ciebie z dróg samotności. Pozwól nam razem iść za Tobą, razem słuchać Twych słów i razem nieść z Tobą krzyż.

Prosimy Cię Panie, zostań z nami.
Amen

Autorami tegorocznych rozważań będą:

Inka Bestry
Beata Bogdanowicz
Ks. Andrzej Draguła
Jolanta Elkan-Wykurz
Małgorzata Frankiewicz
Zofia Jaros
Kazimierz Juszczak (Kościół Zielonoświątkowy)
Damian Kacner
Barbara Kapturkiewicz
Ewa Karabin
Ewa Kiedio
Paweł Kozacki OP
Maria Kudroń
Magdalena Kulus
Łukasz Laxy (Kościół Ewangelicko-Augsburski)
Jolanta Łaba
Małgorzata Madej
Andrzej Miszk
Krzysztof Nowicki
Michał Piątek
Dariusz Piórkowski SJ
Ks. Tomasz Puchalski (Reformowany Kościół Katolicki)
Ks. Rafał Swatek
Ks. Krzysztof Tłoczek (Zjednoczony Kościół Chrześcijański)
Tomasz Żmuda

Warto przeczytać:

Arcybiskup Stanisław Gądecki, Słowo wstępne do programu duszpasterskiego na rok 2011/2012 “Kościół moim domem”

Schemat programu duszpasterskiego “Kościół naszym domem”

Ks. Adam Wodarczyk, Struktury komunijne w Kościele miejscem realizacji powołań, darów i charyzmatów

Krzysztof Mielcarek, Braterstwo w Piśmie Świętym
_______________________________________________________________

Wielkanoc – Zmartwychwstanie Pańskie, B2

Jolanta Łaba Zmartwychwstanie i życie
Oczywiście my współcześni chrześcijanie znamy dalsze konteksty, wiemy co było dalej. Wiemy, że byli też ci, którzy próbowali zafałszować fakt zmartwychwstania, przekupić strażników, którzy mieli rozpowiadać, iż ciało wykradziono, gdy oni zasnęli na służbie. Więcej…

Kazimierz Juszczak Tańcząc z Bogiem, malując dla Boga, ciesząc się z Nim
Takiego Jezusa poznał Piotr, wygłaszając kazanie w Dzień Zielonych Świąt, takiego Jezusa poznał Paweł, zwiastując na Areopagu i w każdym miejscu, dokąd go Duch Boży posłał. Takiego Jezusa poznali i znają setki mężów i niewiast Bożych, którzy każdego dnia żyją życiem Chrystusowym. Więcej…

Wielka Sobota, B2

Małgorzata Madej Kościół naszym domem
W przypadku odchodzenia księży istnieje już na ten temat literatura, wypowiadają się też na łamach prasy i czasopism (także katolickich) byli księża. W przypadku odchodzenia zakonnic jest to nadal temat tabu, podobnie jak przemilczanie lub bagatelizowanie problemu dużego spadku powołań do zgromadzeń żeńskich w Polsce. Więcej…

Ks. Krzysztof Tłoczek Moim domem jest świat
Wpatrując się w przedstawienie pustego już grobu, wyobrażałem sobie kobiety opisane w Ewangelii. Szukające Jezusa, martwiące się, że nie ma Go tam, gdzie się go spodziewały. Wyobraziłem sobie siebie. Co byłoby, gdyby mi go zabrano? Co byłoby, gdyby okazało się, że nie ma zmartwychwstania? Więcej…

Ewa Karabin Próba ufności

…Kościół tworzą ludzie, którzy starają się ufać, czasem mimo wszystko. Ufać, choć tak często instytucjonalny wymiar Kościoła nas zawodzi, choć wielokrotnie spotykamy wewnątrz niego zło i grzech, ufać pomimo własnych słabości i ograniczeń, ufać nawet gdy gaśnie w nas wiara i nie dostrzegamy sensu. Więcej…

Wielki Piątek, B2

Magdalena Kulus Lekcja miłości
Zgłębianie tajemnicy śmierci i zmartwychwstania Chrystusa odbywa się przez całe życie chrześcijanina. Im więcej przejdzie swoich dróg krzyżowych, im więcej przeżyje, tym mniej pyta „Dlaczego?”, bo wie, że niektóre scenariusze, chociaż zagadkowe, czasami nie do końca zrozumiałe, są konieczne. Więcej…

Paweł Kozacki OP Dom upragniony z krzyża
W Wielki Piątek, gdy Jezus umiera na krzyżu, warto sobie zatem uświadomić, że ostatnią Jego wolą, testamentem, który zostawia wiernym wpatrzonym w Jego umieranie, jest tworzenie domu, w którym Matka-Kościół będzie przyjmować synów, nie pomijając synów marnotrawnych… Więcej…

Michał Piątek Dałem wam przykład
W świecie można spotkać wielu współczesnych Piotrów, którzy często nawet nie zdają sobie sprawy z tego, że swoją rezygnacją i pozorną bezsilnością wypierają się Chrystusa. Owszem, nie każdy jest stworzony do heroicznych czynów, ale czy wyznanie wiary wymaga faktycznie aż tak wielkiej odwagi, potężnej mocy? Więcej…

Wielki Czwartek, B2

Maria Kudroń Ego a mycie nóg bliźniemu
Mycie nóg Apostołom wywraca właśnie… do góry nogami… ten porządek. A jest zapowiedzią dalszych szokujących dla Uczniów wydarzeń. Ich mistrz będzie bity, lżony, opluwany. Wielu wielbiących Jezusa zwątpi, wielu uzna, że nie jest Mesjaszem. Więcej…

Inka Bestry Dałem wam przykład
„Jeżeli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną” 13,8. Jezus pozostawia Piotrowi wolność wyboru, nie zmusza go do przyjęcia Jego miłości, ale ostrzega: „Piotrze, do zbawienia potrzebujesz mojej pokory, miłości i Ofiary, bez tego braknie ci sił!” Można się zastanowić, co stało za wahaniem Piotra. Więcej…

Damian Kacner Umycie nóg jako obraz służby czynionej z miłości
Wyobraźmy sobie – ktoś, kogo darzymy wielkim autorytetem, nauczyciel, mistrz, którego darzymy ogromnym szacunkiem nagle przepasuje się ścierką i klęka, aby umyć nam nogi. Sprzeciw św. Piotra wydaje się być naturalny, zrozumiały. Jezus tłumaczy mu jednak, że Jego uniżenie jest konieczne, aby uczniowie mieli w Nim udział. Więcej…

Wielka Środa, B2

Andrzej Miszk Bliski cień Judasza
Podczas Wielkiego Postu, gdy każdy i każda z nas szuka dróg powrotu do Boga i odnowienia miłości, warto spojrzeć na tragedię Judasza, jako na własną, osobistą i wspólnotową, codzienną możliwość upadku i zdrady. Nie ulegajmy łatwej pokusie substancjalizacji zła w innych, zwłaszcza obcych czy wyraźnie naznaczonych religijnym językiem jako „zdrajcy” czy „źli”. Więcej…

Barbara Kapturkiewicz Zdrada Judasza
W miarę, gdy rośniemy i dojrzewamy, nasze posłuszeństwo powinno przekształcać się w mądrość. W zdolność zauważania patologii w naszym domu i odwagę podjęcia działań, aby tej patologii zaradzić. Inaczej, być może – zdradzimy Jezusa i Jego ideę tak, jak zrobił to Judasz. Więcej…

Łukasz Laxy Czytając Izajasza
Wy, moi Bracia katolicy, posypaliście głowy popiołem, chodzicie na Gorzkie Żale. Wy, Bracia ewangelicy, śpiewacie chorały o grzechach naszych, które naszego Zbawcę przybiły do Krzyża, chodzicie na nabożeństwa pasyjne. Jaka jest w nas potrzeba takich działań? Skąd się ten imperatyw bierze? To przecież nie są jakieś przyjemne chwile.Więcej…

Ks. Andrzej Draguła Cena Boga
Piotr Pana się wyparł, Judasz Pana sprzedał. Porównanie obu czynów na niewiele się zda. Inne były ich motywacje, te Judaszowe do dzisiaj są powodem dyskusji biblistów i teologów. Niektórzy twierdzą, że Judasz zrobił to z rozczarowania. Że chciał tym aktem sprowokować Jezusa do działania. Więcej…

Wielki Wtorek, B2

Małgorzata Frankiewicz Żyć z wiedzą o zdradzie
„Spoglądali uczniowie jeden na drugiego niepewni, o kim mówi”. To normalny dyskomfort, który pojawia się w każdej ludzkiej grupie, gdy zło zostanie wykryte i nazwane, a nie wskazano jeszcze winnego. I znów taką sytuację można rozwiązać na kilka sposobów z lepszym lub gorszym skutkiem. Więcej…

Ks. Andrzej Draguła Ci, którzy odeszli – ci, którzy pozostali
Kościół jest wspólnotą ludzi, ludzi tak samo zdolnych do gorliwości, jak i do zdrady. Granica między jednymi a drugimi nie przebiega gdzieś między tymi a tamtymi, tymi bardziej z prawa a tymi bardziej z lewa, między tymi, o których mówią, że są liberalni a tymi, których nazywają konserwatystami czy tradycjonalistami. Więcej…

Wielki Poniedziałek, B2

Ks. Andrzej Draguła Powołani, by marnować
Zwolennicy pierwszej wizji – w jej skrajnej formie – chcieliby Kościoła, który wyzbyłby się wszystkiego, co potrzebne do kultu: świątyń, szat, drogocennych naczyń, może nawet wszelkich dóbr materialnych, a uzyskane pieniądze przeznaczyłby – mówiąc krótko – na biednych. Taki Kościół stałby się faktycznie jedynie instytucją charytatywną o nadprzyrodzonej motywacji. Więcej…

Zofia Jaros Jak wydać trzysta denarów?
Namaszczenie to uznanie Mesjasza, to także przygotowanie Go na śmierć. Jezus zdawał sobie sprawę ze znaczenia gestów. Bronił Marię przed atakiem aktywizującego się Judasza. Judasz zaraz wyjdzie, by zdradzić Jezusa, by Go wydać. Nie uznaje takiego Mesjasza, nie na takiego czekał. Chciał Mesjasza z mieczem, Mesjasza rozprawiającego się z rzymskim okupantem. Więcej…

ks. Tomasz Puchalski Z miłości
Wydarzenia paschalne rozpoczyna historia zakochanego serca Marii z Betanii – i kończy również zakochane serce innej kobiety – Marii Magdaleny. Te dwie Marie są klamrą paschy Jezusa. Łączy je miłość do ukochanego przyjaciela i nauczyciela. W centrum tych wydarzeń jest rozkochane serce Boga, który kocha nie tylko dwie Marie, ale każdego człowieka … Więcej…

Niedziela Palmowa, rok B2

Paweł Kozacki OP Dwie kobiety
„Jest czas rodzenia i czas umierania (…) czas miłowania i czas nienawiści, czas wojny i czas pokoju”. Niedziela Palmowa to dzień konfrontacji. W tym najciemniejszym zakątku historii, gdy człowiek zabija Boga, przybijając Go do krzyża, ujawniają się postawy, które nie wpływając na bieg historii, rozpalają płomyk nadziei albo gaszą tlący się knotek. Więcej…

Dariusz Piórkowski SJ Niewygodny temat
Wszyscy Ewangeliści przedstawiają zarzuty, które zdaniem oskarżycieli czyniły Jezusa winnym śmierci. Najpierw religijne: Chrystus bluźnierczo ogłasza się Synem Bożym, chce zmieniać ustalony ład i prawo religijne. Polityczne: odwodzi lud od płacenia podatków i nazywa się królem żydowskim. Więcej…

Sobota V tygodnia Wielkiego Postu, rok B2

Małgorzata Frankiewicz Miłość do czarnej owcy
Łatwo dziś powiedzieć: „Żydzi powinni byli uwierzyć w Jezusa, uznać Go za Mesjasza i pójść za Nim”. Arcykapłani i faryzeusze dokonywali jednak analizy całkowicie realnego zagrożenia. Udzielenie Jezusowi poparcia czy choćby pozwolenie na Jego dalszą działalność mogło oznaczać interwencję rzymskich wojsk, materialne zniszczenia, śmierć lub niewolę setek osób.Więcej…

Małgorzata Madej Demokracja chrześcijańska w Kościele
Pewien model chrześcijańskiej demokracji realizuje się na naszym forum Tezeusz, w którym uczestniczą przedstawiciele różnych kościołów i wspólnot chrześcijańskich. Wszyscy mają równe prawo głosu i wiele kwestii jest na nim dyskutowanych. Bywają trudne debaty, ale i bardzo budujące. To bezcenna przestrzeń chrześcijańskiego dialogu. Więcej…

Piątek V tygodnia Wielkiego Postu, rok B2

Jolanta Łaba Kamieniem w Chrystusa
My Polacy jeszcze nie musimy aż tak się bać, nikt nam nie pali świątyń, nie strzela w głowę za fakt praktykowania wiary. Mimo to jesteśmy czasami tchórzami. Chyba gorszymi niż ci, którzy w obawie o swoje życie i o los swoich rodzin nie przyznają się do Chrystusa. Więcej…

Michał Piątek Wyłamać się z tłumu
Oczywiście, nie zawsze tak jest, nie zawsze ta większość nie ma racji i nie zawsze narzuca nam ona nieprawidłowe standardy. Jednak łatwo zaobserwować, że nieraz zdarza się, iż wielu nie idzie za rozsądną wolą większości, a za bezrozumnym tłumem pod przewodnictwem krzykaczy, którzy zazwyczaj albo sami nie są zbyt rozsądni, albo mają do zrealizowania swój nie zawsze pozytywny cel. Więcej…

Czwartek V tygodnia Wielkiego Postu, rok B2

Maria Kudroń Kościół a potrzeba promocji
Może nie rzucamy kamieniami, ale obudowujemy się z nich murem rutyny, obojętności, zagonienia. Do mnie przyszło zastanowienie, kiedy w natłoku pracy i innych obowiązków jedynym miejscem, gdzie nie dzwoniły telefony i nie toczyło się kilka spraw równocześnie – był Kościół w niedzielę. Więcej…

Beata Bogdanowicz Dom
Wspólnota jest drogą do Boga, choć spotkanie z Bogiem odbywa się osobiście, nie w grupie. Finał każdy przeżywa sam, lecz na drodze spotykamy, mijamy, wspomagamy i otrzymujemy wsparcie od naszych bliźnich. Są takie momenty, wydarzenia, kiedy wspólnota staje się namacalna. Przypomnę tu o wydarzeniach związanych z odejściem Jana Pawła II do domu Ojca. Więcej…

Ks. Rafał Swatek Jeśli kto zachowa moją naukę…
W Imię Boga zostałeś namaszczony olejem świętym i potwierdziłeś; idę tą drogą. Otrzymałeś jeszcze jednego opiekuna. A teraz On Bóg wzywa Ciebie po Imieniu, zawiera z Tobą przymierze, abyś szukał Jego oblicza, nie zatwardzał swojego serca i słuchał Jego głosu. Więcej…

Środa V tygodnia Wielkiego Postu, rok B2

Magdalena Kulus Być albo nie być (we wspólnocie)
Wspólnoty kościoła katolickiego mają wiele wad, co nie jest dziwne – w końcu tworzą je ludzie, a tym daleko do ideału. Niektóre z tych grup odbiegają od sedna, od wartości, ba, czasami nawet od chrześcijaństwa, dbając tylko o własne, ludzkie i przyziemne interesy. Więcej…

Kazimierz Juszczak Zbuduję Kościół mój…
Taki Kościół kocham i o takim Kościele pragnę mówić i taki Kościół rozwijać, Kościół Pana Jezusa – gdzie dzwonią dzwoneczki Bożych darów duchowych, gdzie Bóg przemawia przez proroków, gdzie uwielbienie Boga płynie z gorących serc, gdzie wiara nie jest wyuczonym nakazem, ale radością i największym skarbem. Więcej…

Wtorek V tygodnia Wielkiego Postu, rok B2

Jolanta Elkan-Wykurz WYSOKOŚĆ I NISKOŚĆ
Bóg Jedyny, ulitowawszy się, wyrwał ich w niewoli, wychodząc naprzeciw ich najgorętszemu pragnieniu! Uczynił ich naocznymi świadkami największych cudów! Dla nich zesłał na Egipt plagi, przed nimi otworzył Morze Czerwone, Jemu śpiewali dziękczynienie! Aby pomarli? Więcej…

Krzysztof Nowicki Trzeba zobaczyć swój grzech
Trudno nam współczesnym zrozumieć i pogodzić się z tym, że Bóg zsyła jadowite węże na swój lud wybrany. Wielu zginęło. Dopiero wtedy dotarło do Izraelitów to, że zgrzeszyli. Zawsze zadziwia mnie to, że Pan, dając przez Mojżesza ratunek, każe wywyższyć węża. Postawić na środku, pokazać wszystkim owoc grzechu. Uczynić go jawnym, nazwanym. Więcej…

Ks. Tomasz Puchalski Zadania nie tylko domowe

Otwieranie się na drugiego człowieka jest zawsze połączone z otwarciem się na Boga. Powoduje ono skruszeniem egoizmu, jaki jest w nas. Zaczynamy szanować ludzi, współczuć im, wspierać ich, bo dostrzegamy, że są do nas podobni. Tak samo jak my cierpią, mają zranienia, posiadają pragnienia i rozczarowania. Więcej…

Poniedziałek V tygodnia Wielkiego Postu – Uroczystość Zwiastowania Pańskiego, rok B2

Michał Piątek Mistrzyni bezgranicznej pokory
Gdy czytam słowa dzisiejszej Ewangelii, stwierdzam, że do Maryi jednak wcale nie jest mi tak blisko. Brak mi jej wielkiego oddania, tej potęgi wiary, która sprawia, że mimo iż informacja, która dla każdego człowieka byłaby mało wiarygodna, dla niej jest jak najbardziej do przyjęcia. Więcej…

Małgorzata Frankiewicz Sfrustrowana Arka Przymierza
Maryję, która może być dla nas w tej refleksji ważnym punktem odniesienia i wzorem, papież Paweł VI nazwał w adhortacji apostolskiej „Marialis cultus” Prawdziwą Arką Przymierza. Arką, czyli tym, co osłania i przenosi wśród potężnych fal, burz, wichrów i innych dziejowych nawałnic rzecz najcenniejszą i najświętszą – życie. Więcej…

Ewa Kiedio W spotkaniu osób
Uroczystość Zwiastowania Pańskiego wypada jednak z reguły w Wielkim Poście. Chwila namysłu wystarczy, by przyznać, że w tym czasie właśnie przypomnienie początku dzieła odkupienia jest niezwykle istotne. Tajemnica krzyża i cierpienia splata się przecież nierozerwalnie z tajemnicą Wcielenia, przyjęcia przez Boga ciężaru człowieczeństwa. Więcej…

V Niedziela Wielkiego Postu, rok B2

Ks. Tomasz Puchalski Cud niepamięci czyli …odpuszczę im występki
One wszystkie miały przygotować ludzi do uzdrowienia ran, do Nowego Przymierza, które będzie zapisane w głębi naszego człowieczeństwa. Na nowo wyzwoli ono w nas prawdę o tym, kim jesteśmy i po co żyjemy. Więcej…

Jolanta Łaba Kto krzyż odgadnie?
Krzyż można odgadnąć, kiedy podejmie się próbę uczestnictwa w jego tajemnicy we wspólnocie wierzących w Chrystusa. W pojedynkę, w samotności pozostanie nam tylko drżeć w cieniu narzędzia tortur, bać się konsekwencji przyjęcia prawdy o Zmartwychwstałym, uciekać przed bólem i cierpieniem w depresję, oskarżenia i śmierć. Więcej…

Tomasz Żmuda „Panie, chcemy ujrzeć Jezusa”
Lecz nie brakuje w tym świecie ludzi pragnących poznać Boga jako jedyną Prawdę, źródło Miłości. I wtedy właśnie mimowolnie wchodzimy w buty czy też sandały Filipa Apostoła, do którego kierowana jest prośba „Panie, chcemy ujrzeć Jezusa”. Więcej…

 

Skomentuj

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*

code