DOSSIER
Kalendarium procesu beatyfikacyjnego Jana Pawła II
Krzysztof Gołębiowski
W związku z ogłoszeniem dekretu o heroiczności cnót Jana Pawła II, publikujemy skrócone kalendarium dotychczasowego przebiegu jego procesu beatyfikacyjnego.
Rok 2005
2 kwietnia – o godz. 21.37 w czasie Nieszporów, w przeddzień święta Miłosierdzia Bożego w swym pokoju w Watykanie zmarł Jan Paweł II. Do czasu pogrzebu hołd Zmarłemu złożyło w Bazylice św. Piotra ponad 3 mln osób z całego świata.
8 kwietnia – na Placu św. Piotra uroczysty pogrzeb Ojca Świętego pod przewodnictwem dziekana Kolegium Kardynalskiego kard. Josepha Ratzingera. Uczestniczy w nim ponad 100 tys. osób, którym udało się dostać na Plac. Wśród wiernych widać transparenty z napisem „Santo subito”, czyli „Święty natychmiast” – w ten sposób ludzie dali wyraz swemu szacunkowi i miłości do Zmarłego oraz przekonaniu, że swoim życiem zasłużył na wyniesienie na ołtarze.
9 maja – reskrypt (dokument) prefekta Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kard. José Saraivy Martinsa, informujący, że Benedykt XVI zezwolił na rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Jana Pawła II „od zaraz” – czyli na odstąpienie od wymaganych przez przepisy kościelne 5 lat oczekiwania. Reskrypt zostaje ogłoszony oficjalnie 13 maja podczas spotkania nowego papieża z duchowieństwem rzymskim w bazylice św. Jana na Lateranie, wywołując długotrwałą owację zgromadzonych.
18 maja (85. rocznica urodzin Jana Pawła II) – edykt kard. Camillo Ruiniego, wikariusza generalnego Jego Świątobliwości dla diecezji rzymskiej, który „zachęca wszystkich i poszczególnych wiernych, aby nas informowali bezpośrednio bądź przekazywali Trybunałowi Diecezjalnemu Wikariatu Rzymu (…) wszelkie informacje, które mogą zawierać jakiekolwiek elementy przemawiające na korzyść bądź przeciwko opinii świętości wspomnianego sługi Bożego”. Dokument ten wisiał przez dwa miesiące na bramie Wikariatu Rzymu, a także Krakowskiej Kurii Metropolitalnej oraz został ogłoszony na łamach rzymskiego informatora diecezjalnego „Rivista Diocesana” i dzienników „L’Osservatore Romano” i „Avvenire”.
28 czerwca – oficjalne rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego w diecezji rzymskiej; postulatorem sprawy zostaje mianowany ks. Sławomir Oder (ur. 7 sierpnia 1960 w Chełmży, wyświęcony 14 maja 1989 dla diecezji toruńskiej; od 13 lat pracujący w Wikariacie Rzymu), który wcześniej był m.in. postulatorem sprawy bł. ks. Stefana Frelichowskiego, kapłana-męczennika, beatyfikowanego przez Jana Pawła II w 1999 r.
4 listopada – rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego w archidiecezji krakowskiej: w katedrze na Wawelu pierwsze posiedzenie Trybunału Rogatoryjnego (pomocniczego) pod przewodnictwem bp. Tadeusza Pieronka.
Rok 2006
Marzec – we Francji rozpoczęło się osobne postępowanie kanoniczne w sprawie cudu, przypisywanego wstawiennictwu Jana Pawła II. Chodzi o niewyjaśniony z medycznego punktu widzenia przypadek nagłego uzdrowienia z zaawansowanej choroby Parkinsona, czego doznała 45-letnia zakonnica Marie-Simon-Pierre, pracująca w szpitalu na oddziale położniczym. Gdy zakonnica była już tak chora, że musiała zrezygnować z pracy i z trudem pisała, jej wspólnota zakonna zaczęła modlić się do Jana Pawła II. W ciągu jednej nocy siostra odzyskała pełnię sił i zdrowia.
1 kwietnia – w katedrze wawelskiej zakończyła się ostatnia, 29. sesja trybunału pomocniczego w procesie beatyfikacyjnym Jana Pawła II. Sporządzone w trzech egzemplarzach akta procesu, zawierające m.in. zeznania świadków osobiście znających Karola Wojtyłę – Jana Pawła II zostały zamknięte i opieczętowane. Podczas uroczystej sesji poinformowano, że dwa egzemplarze akt zostaną przekazane do Rzymu, gdzie zostaną dołączone do akt głównego procesu prowadzonego przez diecezję rzymską. Postulator procesu ks. prał. Oder złożył przysięgę, w której zobowiązał się przekazać zapieczętowane akta z krakowskiej części procesu do głównego trybunału beatyfikacyjnego, który pracuje w diecezji rzymskiej. Tam trafiły dwie kopie akt z zeznaniami świadków przetłumaczonymi także na język włoski. Zapieczętowane oryginały akt z procesu rogatoryjnego są przechowywane w archiwum kurii metropolitalnej w Krakowie.
27 maja – podczas pobytu w Kalwarii Zebrzydowskiej w ramach swej podróży apostolskiej do Polski Benedykt XVI wyraził nadzieję na „rychłą beatyfikację i kanonizację Jana Pawła II”.
Rok 2007
31 marca – papieski wikariusz dla diecezji Rzymu kard. Camillo Ruini powiedział, że o zgodę na natychmiastowe rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Jana Pawła II prosili już kardynałowie uczestniczący w kwietniu 2005 r. w konklawe, które wybrało Benedykta XVI. Po raz pierwszy kard. Ruini wspomniał o tym 28 czerwca 2005 r., gdy rozpoczynał się on w bazylice św. Jana na Lateranie.
2 kwietnia – pierwsza diecezjalna faza procesu zakończyła się po niecałych dwóch latach, w drugą rocznicę śmierci papieża. Prace trybunału kanonicznego zamknięto uroczyście w bazylice świętego Jana na Lateranie. Zgromadzone na tym pierwszym etapie materiały zostały w kilku skrzyniach natychmiast przekazane watykańskiej Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Tak rozpoczęła się druga, tzw. rzymska faza procesu.
Tego samego dnia do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych wpłynęły akta francuskiego procesu kanonicznego w sprawie cudu przypisywanego wstawiennictwu Jana Pawła II.
16 października – „Nie żądajcie ode mnie żadnych dat” – powiedział ks. Sławomir Oder pytany o termin beatyfikacji papieża Polaka. Przypomniał, że „przed beatyfikacją dozwolone są jedynie formy kultu prywatnego, a więc indywidualne przedstawianie próśb przez wstawiennictwo Sługi Bożego, natomiast niedopuszczalne są jakiekolwiek formy kultu publicznego, takie jak wystawianie ołtarzy, obrazów wskazujących już na świętość jego osoby”. Inicjatywy takie mogą stać się przeszkodą w procesie – przestrzegł ks. Oder.
Rok 2008
Powstało „Positio” stanowiące syntezę całego procesu udokumentowania świętości osoby. W części zatytułowanej „Sumariusz” zebrano i opracowano zeznania świadków. Jest też biografia kandydata na ołtarze i przedstawienie heroiczności cnót oraz kilka rozdziałów o charakterze technicznym. Całość liczy około dwóch i pół tysiąca stron i zajmuje dwa tomy.
„Positio” powstało przy współpracy postulatora z relatorem – członkiem Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, francuskim dominikaninem o. Danielem Olsem, który czytając opracowania postulatora ma obowiązek wskazać tematy, które powinny być wyjaśnione lub dopracowane.
Rok 2009
13 maja – komisja teologów Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych wydała pozytywną opinię w sprawie heroiczności cnót Jana Pawła II. Nieznany jest dokładny wynik głosowania, wiadomo jedynie, że za musiała być większość dwóch trzecich uczestników spotkania, których miało być dziewięciu (w tym jeden Polak).
Jednocześnie relatorowi procesu przedstawiono wnioski o pewne wyjaśnienia.
Oddzielne postępowanie prowadzone jest w sprawie cudu za wstawiennictwem Sługi Bożego. Swą opinię w tej sprawie muszą dopiero wyrazić kolejno: komisja lekarska, teologów, a następnie kardynałów i biskupów. Po zaaprobowaniu przez Benedykta XVI dekretów o heroiczności cnót oraz o cudzie, możliwe będzie wyznaczenie daty beatyfikacji Jana Pawła II.
Proces beatyfikacyjny Jana Pawła jeszcze się nie zakończył i w najbliższym czasie nie jest przewidziana żadna zapowiedź na ten temat – powiedział 3 listopada dyrektor Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej ks. Federico Lombardi. Skomentował on dla agencji AFP rewelacje dziennika „La Repubblica” o wyniesieniu Karola Wojtyły na ołtarze „między kwietniem a majem 2010 r.” i o rzekomym sporze między Watykanem a Krakowem w sprawie miejsca tej ceremonii. Odnosząc się do podanej przez włoską gazetę daty beatyfikacji, ks. Lombardi przypomniał, że w maju przyszłego roku Benedykt XVI jedzie do Portugalii. Poinformował też, że nic nie wie o żadnej „prośbie ze strony Polaków” w sprawie dokonania beatyfikacji w Krakowie, którego arcybiskupem Karol Wojtyła był w latach 1963-78. – Papież należy do Kościoła powszechnego – podkreślił włoski jezuita i odrzucił ideę beatyfikacji Jana Pawła II poza Watykanem. Wyjaśnił, że w sprawie Jana Pawła II nie przebyto jeszcze „kilku etapów” procesu beatyfikacyjnego. – Postępujemy naprzód, jednak bez przesadnego pośpiechu – ujawnił dyrektor watykańskiego Biura Prasowego.
Kardynałowie i biskupi uczestniczący w sesji Kongregacji ds. kanonizacyjnych, dotyczącej cnót Jana Pawła II, która odbyła się 16 listopada, byli zgodni co do ich heroiczności – stwierdził w swym blogu watykanista „Il Giornale”, Andrea Tornielli. Przypomniał, że informacje, jakie posiada nie mają charakteru oficjalnego, a wynik dyskusji i głosowania nie został podany do wiadomości publicznej.
Tornielli zaznaczył, że sesja, która odbywała się w Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych trwała wyjątkowo długo i przeciągnęła się do wczesnych godzin popołudniowych. Przypomniał, że głos kardynałów i biskupów ma dla papieża jedynie charakter doradczy.
Benedykt XVI ich głosu „posłuchał”. 19 grudnia podpisał dekret o heroiczności cnót Jana Pawła II oraz dekret o męczeństwie ks. Jerzego Popiełuszki.
Tradycyjnie papież podpisuje dekrety Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych tuż przed Bożym Narodzeniem. W przypadku ks. Popiełuszki dekret otworzył drogę do beatyfikacji kapelana „Solidarności”, natomiast w przypadku Jana Pawła II do beatyfikacji konieczny będzie jeszcze dekret o cudzie za wstawiennictwem Sługi Bożego.
oprac. Krzysztof Gołębiowski
Ramka
„Francuska zakonnica uzdrowiona za wstawiennictwem Jana Pawła II ma się bardzo dobrze” – donosi katolicki dziennik „La Croix”. Powołuje się na opinię metropolity Aix-en-Provence, abp. Claude’a Feidta oraz jej współsiostry. Arcybiskup Feidt wyznał, że spotkał się 15 sierpnia z siostrą Marie-Simon-Pierre, uczestniczącą w zgromadzeniu swego zakonu. Poinformował, że nie pracuje ona już na terenie jego metropolii, ponieważ została przeniesiona do Paryża. Natomiast jedna ze współsióstr uzdrowionej zakonnicy potwierdziła dobry stan jej zdrowia. 30 marca 2007 r. podczas konferencji prasowej Aix-en-Provence s. Marie-Simon-Pierre wyznała, że czuje się, jakby „narodziła się po raz drugi”. Swoje cudowne wyleczenie z zaawansowanej choroby Parkinsona przypisuje wstawiennictwu Jana Pawła II. Obecnie ma 47 lat. W czerwcu 2001 r. stwierdzono u niej chorobę Parkinsona, która ogarnęła lewą stronę ciała, co było dla niej bardzo dotkliwe, gdyż jest leworęczna. Choroba rozwijała się początkowo łagodnie, ale po 3 latach nasiliła się – zaczęło się drżenie rąk, sztywnienie mięśni, bóle i bezsenność. Od 2 kwietnia 2005, gdy zmarł Jan Paweł II, postępy choroby były coraz gwałtowniejsze. Zakonnica nie mogła już pisać lewą ręką, coraz słabiej widziała i czuła się coraz gorzej. Wyznała, że wiadomość o śmierci Ojca Świętego, którego podziwiała za męstwo, z jakim znosił swe cierpienia, przyjęła jako stratę przyjaciela, „który mnie rozumiał i dodawał mi sił, abym dalej żyła”. Gdy 13 maja Benedykt XVI wyraził zgodę na wcześniejsze rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego swego poprzednika, jej współsiostry ze wszystkich placówek Zgromadzenia we Francji i w Senegalu rozpoczęły modlitwę w intencji uzdrowienia chorej – za jego wstawiennictwem. Ona sama przebywała wówczas na urlopie, a do swej wspólnoty wróciła 26 maja, całkowicie osłabiona postępującą chorobą. 2 czerwca – dokładnie w dwa miesiące po śmierci Papieża-Polaka – poprosiła matkę przełożoną o zwolnienie z obowiązków, gdyż nie była już w stanie nic robić. Ta jednak powiedziała s. Marie-Simon, aby jeszcze się nie poddawała, przynajmniej do powrotu z Lourdes, dokąd chora miała wyjechać w sierpniu. I dodała: – Jan Paweł II nie powiedział jeszcze ostatniego słowa. Poprosiła też siostrę, aby napisała imię zmarłego papieża, a gdy chora to uczyniła, okazało się, że tekst jest zupełnie nieczytelny. Po modlitwach wieczornych siostra wróciła do swego pokoju i mniej więcej ok. godz. 21.35-37, a więc w czasie, gdy dwa miesiące wcześniej umierał Ojciec Święty, poczuła pragnienie ponownego sięgnięcia po pióro. Ku swemu zaskoczeniu napisane przez nią litery były czytelne. Wkrótce potem ustąpiły bóle i drżenie kończyn, mogła też normalnie zasnąć. Kiedy wczesnym rankiem znalazła się w kaplicy klasztornej przed Najświętszym Sakramentem, ogarnął ją dziwny spokój. 3 czerwca, w święto Najświętszego Serca Pana Jezusa, uświadomiła sobie, że została w sposób niewytłumaczalny uzdrowiona. Potwierdziły to późniejsze badania neurologiczne, a całe zgromadzenie rozpoczęło nowennę dziękczynną.
Tekst pochodzi z Wiadomości KAI nr. 52/53
Zaprenumeruj ekai-tygodnik!
Dodaj komentarz
