I Tydzień po Narodzeniu Pańskim, rok C2

sobota

Spread the love

2 stycznia, 2016

1 J 2, 22-28
Któż zaś jest kłamcą, jeśli nie ten, kto zaprzecza, że Jezus jest Mesjaszem? Ten właśnie jest Antychrystem, który nie uznaje Ojca i Syna. Każdy, kto nie uznaje Syna, nie ma też i Ojca, kto zaś uznaje Syna, ten ma i Ojca. Wy zaś zachowujecie w sobie to, co słyszeliście od początku. Jeżeli będzie trwało w was to, co słyszeliście od początku, to i wy będziecie trwać w Synu i w Ojcu. A obietnicą tą, daną przez Niego samego, jest życie wieczne. To wszystko napisałem wam o tych, którzy wprowadzają was w błąd. Co do was, to namaszczenie, które otrzymaliście od Niego, trwa w was i nie potrzebujecie pouczenia od nikogo, ponieważ Jego namaszczenie poucza was o wszystkim. Ono jest prawdziwe i nie jest kłamstwem. Toteż trwajcie w nim tak, jak was nauczył. Teraz właśnie trwajcie w Nim, dzieci, abyśmy, gdy się zjawi, mieli w Nim ufność i w dniu Jego przyjścia nie doznali wstydu.

Ps 98, 1-4
R: Ziemia ujrzała swego Zbawiciela

Śpiewajcie Panu pieśń nową,
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica
i święte ramię Jego.

Pan okazał swoje zbawienie,
na oczach pogan objawił swoją sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i na wierność swoją
dla domu Izraela

Ujrzały wszystkie krańce ziemi
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio,
cieszcie się, weselcie i grajcie.

Ewangelia: J 1,19-28
Takie jest świadectwo Jana. Gdy Żydzi wysłali do niego z Jerozolimy kapłanów i lewitów z zapytaniem: Kto ty jesteś?, on wyznał, a nie zaprzeczył, oświadczając: Ja nie jestem Mesjaszem. Zapytali go: Cóż zatem? Czy jesteś Eliaszem? Odrzekł: Nie jestem. Czy ty jesteś prorokiem? Odparł: Nie! Powiedzieli mu więc: Kim jesteś, abyśmy mogli dać odpowiedź tym, którzy nas wysłali? Co mówisz sam o sobie? Odpowiedział: Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską, jak powiedział prorok Izajasz. A wysłannicy byli spośród faryzeuszów. I zadawali mu pytania, mówiąc do niego: Czemu zatem chrzcisz, skoro nie jesteś ani Mesjaszem, ani Eliaszem, ani prorokiem? Jan im tak odpowiedział: Ja chrzczę wodą. Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie, który po mnie idzie, a któremu ja nie jestem godzien odwiązać rzemyka u Jego sandała. Działo się to w Betanii, po drugiej stronie Jordanu, gdzie Jan udzielał chrztu.


Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze


Jan Szkot Eriugena, Homilia do Prologu św. Jana, rozdz. 15

Jakże to logiczne, że Jan Ewangelista wprowadza Jana Chrzciciela do swojej mowy o Bogu, „głębię przyzywająca głębię” na głos tajemnic Bożych (Ps 42,8); Ewangelista opowiada historię zwiastuna: tego, który otrzymał łaskę poznania „Słowa na początku” (J 1,1), informuje o tym, który otrzymał łaskę poprzedzenia Wcielonego Słowa… Nie mówi zwyczajnie: „Pojawił się posłaniec Boży”, ale „pojawił się człowiek”(J 1,6). Mówi tak, by odróżnić poprzednika, który jest częścią ludzkości, od człowieka, który przyszedł następnie, zjednoczywszy ściśle w sobie boskość i ludzkość; żeby odzielić przemijający głos od Słowa, które zawsze trwa w sposób niezmienny; zasugerować, że jeden jest gwiazdą poranną, która pojawia się o wschodzie Królestwa Niebieskiego i ogłosić, że drugi jest Słońcem sprawiedliwości, które po nim nastęuje (Ml 3,20). Rozróżnia on świadka od tego, który posyła, chwiejne światło od wspaniałej światłości, która napełnia świat (J 5,35) i które rozprasza ciemności śmierci i grzechu dla całego rodzaju ludzkiego…

„Pojawił się człowiek posłany”. Przez kogo? Przez Boga Słowo, którego poprzedził. Bycie zwiastunem to była jego misja. To w wołaniu Bóg wysyła swój głos przed siebie: „Głos wołającego na pustyni”(Mt 3,3). Posłaniec szykuje przyjście Pana. „Jan mu było na imię”(J 1,6): została mu dana łaska poprzedzenia Króla królów, objawienia nieznanego Słowa, chrzczenia dla narodzin duchowych i świadczenia, słowem i męczeństwem, o wiekuistej światłości.

 

Skomentuj

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*

code