16 stycznia 2016
1 Sm 9,1-4.17-19;10, 1a
Był pewien dzielny wojownik z rodu Beniamina, a na imię mu było Kisz, syn Abieła, syna Serora, syna Bekorata, syna Afijacha, syna Beniamina. Miał on syna imieniem Saul, wysokiego i dorodnego, a nie było od niego piękniejszego człowieka wśród synów izraelskich. Wzrostem o głowę przewyższał cały lud. Gdy zaginęły oślice Kiszą, ojca Saula, rzekł Kisz do swego syna, Saula: „Weź z sobą jednego z chłopców i udaj się na poszukiwanie oślic”. Przeszli więc przez górę Efraima, przeszli przez ziemię Szalisza, lecz ich nie znaleźli. Powędrowali przez krainę Szaalim, też ich nie było. Poszli do ziemi Jemini i również nie znaleźli. Kiedy Samuel spostrzegł Saula, odezwał się do niego Pan: „Oto ten człowiek, o którym ci mówiłem, ten, który ma rządzić moim ludem”. Saul zbliżył się tymczasem do Samuela w bramie i rzekł: „Wskaż mi, proszę cię, gdzie jest dom Widzącego”. Samuel odparł Saulowi: „To ja jestem Widzący. Chodź ze mną na wyżynę ! Dziś jeść będziecie ze mną, a jutro pozwolę ci odejść, powiem ci też wszystko, co jest w twym sercu”. Samuel wziął wtedy naczyńko z olejem i wylał go na jego głowę, ucałował i rzekł: „Zaprawdę Pan namaścił cię na wodza swego ludu, Izraela”.
Ps 21,2-3.4-5.6-7
R: Król się weseli z Twej potęgi, Panie.
Panie, król się weseli z Twojej potęgi
i z Twojej pomocy tak bardzo się cieszy.
Spełniłeś pragnienie jego serca
i nie odmówiłeś błaganiom warg jego.
Bo pomyślne błogosławieństwo wcześniej nań zesłałeś,
szczerozłotą koronę włożyłeś mu na głowę.
Prosił Ciebie o życie, Ty go obdarzyłeś
długimi dniami na wieki i na zawsze.
Wielka jest jego chwała dzięki Twej pomocy,
ozdobiłeś go dostojeństwem i blaskiem.
Boś go błogosławieństwem uczynił na wieki,
napełniłeś go radością Twojej obecności.
Ewangelia: Mk 2,13-17
Jezus wyszedł znowu nad jezioro. Cały lud przychodził do Niego, a On go nauczał. A przechodząc ujrzał Lewiego, syna Alfeusza, siedzącego w komorze celnej, i rzekł do niego: „Pójdź za Mną”. On wstał i poszedł za Nim. Gdy Jezus siedział w jego domu przy stole, wielu celników i grzeszników siedziało razem z Jezusem i Jego uczniami. Było bowiem wielu, którzy szli za Nim. Niektórzy uczeni w Piśmie spośród faryzeuszów widząc, że je z grzesznikami i celnikami, mówili do Jego uczniów: „Czemu On je i pije z celnikami i grzesznikami?” Jezus usłyszał to i rzekł do nich: „Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników”.
Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze
Każde powołanie jest wydarzeniem niezwykłym i osobistym, ale także wspólnotowym i eklezjalnym. Nikt nie jest powołany, aby iść sam. Każde powołanie wzbudzone przez Pana jest darem dla wspólnoty chrześcijańskiej, która powinna z tego móc korzystać…
To szczególnie do was, młodzi, chciałbym się zwrócić: Chrystus was potrzebuje, żeby zrealizować swój plan zbawienia! Chrystus potrzebuje waszej młodości i waszego hojnego entuzjazmu dla głoszenia Ewangelii! Odpowiedzcie na ten apel przez dar waszego życie danego Bogu i waszym braciom. Zaufajcie Chrystusowi. On nie rozczaruje waszych pragnień i zamiarów, ale napełni je radością i nada im sens. On powiedział: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem” (J 14,6).
Otwórzcie z ufnością wasze serca Chrystusowi! Pozwólcie Jego obecności się umacniać w was poprzez codzienne, pełne adoracji, słuchanie Pisma Świętego, które stanowi księgę spełnionego życia i powołania.
Jan Paweł II