27 listopada 2015
Dn 7,2-14
Ujrzałem swoją wizję w nocy. Oto cztery wichry nieba wzburzyły wielkie morze. Cztery ogromne bestie wyszły z morza, a jedna różniła się od drugiej. Pierwsza podobna była do lwa i miała skrzydła orle. Patrzyłem, a oto wyrwano jej skrzydła, ją zaś samą uniesiono w górę i postawiono jak człowieka na dwu nogach, dając jej ludzkie serce. A oto druga bestia, zupełnie inna, podobna do niedźwiedzia, z jednej strony podparta, a trzy żebra miała w paszczy między zębami. Mówiono do niej: „Podnieś się. Pożeraj wiele mięsa”. Potem patrzyłem, a oto inna bestia, podobna do pantery, mająca na swym grzbiecie cztery plisie skrzydła. Bestia ta miała cztery głowy; jej to powierzono władzę. Następnie patrzyłem i ujrzałem w nocnych widzeniach, a oto czwarta bestia, okropna i przerażająca, o nadzwyczajnej sile. Miała wielkie zęby z żelaza i miedziane pazury; pożerała i kruszyła, depcąc nogami to, co pozostawało. Różniła się od wszystkich poprzednich bestii i miała dziesięć rogów. Gdy przypatrywałem się rogom, oto inny mały róg wyrósł między nimi i trzy spośród pierwszych rogów zostały przed nim wyrwane. Miał on oczy podobne do ludzkich oczu i usta, które mówiły wielkie rzeczy. Patrzyłem, aż postawiono trony, a Przedwieczny zajął miejsce. Szata Jego była biała jak śnieg, a włosy Jego głowy jakby z czystej wełny. Tron Jego był z ognistych płomieni, jego koła to płonący ogień. Strumień ognia się rozlewał i wypływał sprzed Niego. Tysiąc tysięcy służyło Mu, a dziesięć tysięcy po dziesięć tysięcy stało przed Nim. Sąd zasiadł i otwarto księgi. Z powodu gwaru wielkich słów, jakie wypowiadał róg, patrzyłem, aż zabito bestię; ciało jej uległo zniszczeniu i wydano je na spalenie. Także innym bestiom odebrano władzę, ale ustalono okres trwania ich życia co do czasu i godziny. Patrzałem w nocnych widzeniach, a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.
Dn 3,77-78a i 79a.80a i 81a i 82
R: Chwalcie na wieki najwyższego Pana.
Błogosławcie Pana, źródła,
chwalcie i wywyższajcie Go na wieki.
Błogosławcie Pana, morza i rzeki,
błogosławcie P.aia, wieloryby i morskie stworzenia.
Błogosławcie Pana, wszystkie ptaki powietrzne,
błogosławcie Pana, trzody i dzikie zwierzęta.
Błogosławcie Pana, wszyscy ludzie,
chwalcie i wywyższajcie Go na wieki.
Łk 21,29-33
Jezus opowiedział swoim uczniom przypowieść: Patrzcie na drzewo figowe i na inne drzewa. Gdy widzicie, że wypuszczają pączki, sami poznajecie, że już blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, iż blisko jest królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się wszystko stanie. Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą.
Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze
Z traktatu św. Cypriana O śmiertelności
Pamiętajmy o tym, że mamy czynić wolę Boga, a nie naszą własną. Pan każe nam modlić się o to codziennie. Nie wypada przecież i jest zakłamaniem modlić się, by stała się wola Boga, a równocześnie sprzeciwiać się jej, gdy nas powołuje i zabiera z tego świata. W obliczu śmierci bronimy się i uchylamy; odchodzimy stąd z konieczności, a nie z dobrej woli – i idziemy ku Panu smutni i przygnębieni, tak jak oporni słudzy, których siłą trzeba tam przywodzić. Chcemy od Niego otrzymać nagrodę w niebie, a przychodzimy tam jakby wbrew naszej woli. Po cóż zatem modlimy się i prosimy, by przyszło królestwo niebieskie, skoro tak nas raduje niewola tego świata? Po cóż wciąż od nowa prosimy i błagamy, by nadszedł dzień królestwa, jeśli bardziej pragniemy i życzymy sobie tu służyć diabłu, niż królować z Chrystusem?
Świat nienawidzi chrześcijan; czemuż więc kochasz tego, który ma cię w nienawiści, a nie idziesz raczej za Chrystusem, który cię odkupił i ciebie miłuje? W swoim liście Jan woła i napomina, by nie miłować świata i nie iść za jego pożądiiwościami. “Nie miłujcie świata – pisze – ani tego, co jest na świecie. Jeśli kto miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca. Wszystko bowiem, co jest na świecie, jest pożądliwością ciała, pożądliwością oczu i pychą tego świata. Świat zaś przemija, a z nim jego pożądliwość; kto zaś wypełnia wolę Bożą, ten trwa na wieki”. Ukochani bracia! Bądźmy raczej gotowi całym duchem, ze wszystkich sił i z wiarą niewzruszoną wypełnić wszystko, czego Bóg od nas zażąda. Nie lękajmy się śmierci, myślmy o nieśmiertelności. Naszą postawą okażmy żywą naszą wiarę.
Pamiętajmy, ukochani bracia, i w myślach o tym rozważajmy, że wyrzekliśmy się świata i jesteśmy na ziemi jak przybysze i wędrowcy. Pożądajmy tego dnia, który każdemu z nas wyznaczy jego prawdziwe miejsce, który nas wyzwoli z więzów tego świata, a przywróci rajskiemu królestwu. Któż nie spieszy się do ojczyzny, gdy z dala od niej się znajduje? My raj uważamy za naszą ojczyznę; wielu naszych bliskich nas tam oczekuje, krewnych, braci, dzieci, a oni wszyscy, tak liczni, o siebie już spokojni, troszczą się o nasze zbawienie. Cóż to będzie za radość, gdy się z nimi spotkamy, gdy padniemy sobie w objęcia. Jakże wielka jest szczęśliwość królestwa niebios, dokąd śmierć nie ma dostępu, a wszystko jest weselem i życiem w nieskończoności.
Tam jest przesławny chór Apostołów, tam proroków poczet chwalebny, tam męczenników zastęp świetlany, za walkę i mękę chwałą zwycięstwa ozdobiony, tam radosne dziewice, które mocą wstrzemięźliwości pokonały pożądliwość ciała. Tam są wynagrodzeni miłosierni: żywili oni i wspierali ubogich i były sprawiedliwe ich czyny. Zachowali oni przykazania Pana, a swoje dobra ziemskie powierzyli skarbcom niebieskim. Bracia ukochani! Do nich podążajmy przynagleni palącym pragnieniem. Niech wejrzy Bóg na te nasze pragnienia, niech zamysły naszych serc i wiara nasza nie będą tajne Chrystusowi, niech On je wynagrodzi tym więcej, im bardziej one w nas wzrastają.