19 września 2015
1 Tm 6,13-16
Najmilszy: Nakazuję w obliczu Boga, który ożywia wszystko, i Chrystusa Jezusa, Tego, który złożył dobre wyznanie za Poncjusza Piłata, ażebyś zachował przykazanie nieskalane, bez zarzutu aż do objawienia się naszego Pana, Jezusa Chrystusa. Ukaże je we właściwym czasie błogosławiony i jedyny Władca, Król królujących i Pan panujących, jedyny, mający nieśmiertelność, który zamieszkuje światłość niedostępną, którego żaden z ludzi nie widział ani nie może zobaczyć. Jemu cześć i moc wiekuista. Amen.
Ps 100,1-2.3.4-5
R: Stańcie z radością przed obliczem Pana.
Wykrzykujcie na cześć Pana wszystkie ziemie,
służcie Panu z weselem!
Stawajcie przed obliczem Pana
z okrzykami radości.
Wiedzcie, że Pan jest Bogiem,
On sam nas stworzył,
jesteśmy Jego własnością,
Jego ludem, owcami Jego pastwiska.
W Jego bramy wstępujcie z dziękczynieniem,
z hymnami w Jego przedsionki,
chwalcie i błogosławcie Jego imię.
Albowiem Pan jest dobry,
Jego łaska trwa na wieki,
a Jego wierność przez pokolenia.
Ewangelia: Łk 8,4-15
Gdy zebrał się wielki tłum i z miast przychodzili do Niego, rzekł w przypowieściach: Siewca wyszedł siać ziarno. A gdy siał, jedno padło na drogę i zostało podeptane, a ptaki powietrzne wydziobały je. Inne padło na skałę i gdy wzeszło, uschło, bo nie miało wilgoci. Inne znowu padło między ciernie, a ciernie razem z nim wyrosły i zagłuszyły je. Inne w końcu padło na ziemię żyzną i gdy wzrosło, wydało plon stokrotny. Przy tych słowach wołał: Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha! Wtedy pytali Go Jego uczniowie, co oznacza ta przypowieść. On rzekł: Wam dano poznać tajemnice królestwa Bożego, innym zaś w przypowieściach, aby patrząc nie widzieli i słuchając nie rozumieli. Takie jest znaczenie przypowieści: Ziarnem jest słowo Boże. Tymi na drodze są ci, którzy słuchają słowa; potem przychodzi diabeł i zabiera słowo z ich serca, żeby nie uwierzyli i nie byli zbawieni. Na skałę pada u tych, którzy, gdy usłyszą, z radością przyjmują słowo, lecz nie mają korzenia: wierzą do czasu, a chwili pokusy odstępują. To, co padło między ciernie, oznacza tych, którzy słuchają słowa, lecz potem odchodzą i przez troski, bogactwa i przyjemności życia bywają zagłuszeni i nie wydają owocu. W końcu ziarno w żyznej ziemi oznacza tych, którzy wysłuchawszy słowa sercem szlachetnym i dobrym, zatrzymują je i wydają owoc przez swą wytrwałość.
Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze
Św. Jan Chryzostom, Kazanie 44 do św. Mateusza
Jeśli ziarno usycha, to nie ze względu na upał. Jezus powiedział przecież: „nie mając korzenia, uschło”. Jeśli słowo jest zduszone, to nie przez ciernie, ale przez tych, którzy je zostawili wolno wzrastać. Siłą woli możesz wykorzenić ciernie, możesz robić dobry użytek z bogactwa. To dlatego Pan mówi nie „o świecie” , ale o „troskach tego świata”; nie o „bogactwach”, ale o „ułudzie bogactwa”. Nie oskarżajmy zatem rzeczy, ale zgniliznę naszego sumienia…
To nie od siewcy, jak widzisz, to nie od ziarna, ale od ziemi, która je przyjmuje, wszystko zależy, to znaczy od dyspozycji naszego serca. Także tutaj dobroć Boga jest przeogromna, skoro, nie wymagając takiej samej miary cnoty, przyjmuje On pierwszych, nie odpycha drugich i daje miejsce trzecim…
Trzeba zatem najpierw słuchać uważnie Słowa, aby je zachować wiernie w pamięci, a następnie być odważnym, pogardzać bogactwem i uwolnić się od miłości dóbr tego świata. Jeśli Jezus przyciąga uwagę w pierwszym rzędzie na Słowo, to dlatego, że jest to niezbędny warunek. „Jakże mieli uwierzyć w Tego, którego nie słyszeli?” (Rz 10,14). Także i my, jeśli nie zwracamy uwagi na to, co jest mówione, nie poznamy naszych obowiązków do wypełnienia. Następnie przychodzi odwaga i pogarda dóbr tego świata. Aby dobrze skorzystać z tej nauki umacniajmy się na różne sposoby: słuchajmy uważnie Słowa, zakorzeńmy się głęboko i pozbądźmy się trosk tego świata.