XIX Tydzień Okresu Zwykłego,rok B1

poniedziałek

Spread the love

10 sierpnia, 2015

Święto św. Wawrzyńca, diakona i męczennika

2 Kor 9,6-10
Kto skąpo sieje, ten skąpo i zbiera, kto zaś hojnie sieje, ten hojnie też zbierać będzie. Każdy niech przeto postąpi tak, jak mu nakazuje jego własne serce, nie żałując i nie czując się przymuszonym, albowiem radosnego dawcę miłuje Bóg. A Bóg może zlać na was całą obfitość łaski, tak byście mając wszystkiego i zawsze pod dostatkiem, bogaci byli we wszystkie dobre uczynki według tego, co jest napisane: Rozproszył, dał ubogim, sprawiedliwość Jego trwa na wieki. Ten zaś, który daje nasienie siewcy, i chleba dostarczy ku pokrzepieniu, i ziarno rozmnoży, i zwiększy plon waszej sprawiedliwości.

Ps 112,1-2.5-9
R: Mąż sprawiedliwy obdarza ubogich

Błogosławiony człowiek, który boi się Pana
i wielką radość znajduje w Jego przykazaniach.
Potomstwo jego będzie potężne na ziemi,
dostąpi błogosławieństwa pokolenie prawych.

Dobrze się wiedzie człowiekowi, który z litości pożycza
i swymi sprawami zarządza uczciwie.
Sprawiedliwy nigdy się nie zachwieje
i pozostanie w wiecznej pamięci.

Nie przelęknie się złej nowiny,
jego mocne serce zaufało Panu.
Jego wierne serce lękać się nie będzie
i spojrzy z wysoka na swych przeciwników.

Rozdaje i obdarza ubogich,
jego sprawiedliwość będzie trwała zawsze,
wywyższona z chwałą
będzie jego potęgą.

Ewangelia: J 12,24-26
Jezus powiedział do swoich uczniów: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. A kto by chciał Mi służyć, niech idzie na Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec.


Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze


Kazanie świętego Augustyna

Kościół rzymski poleca nam czcić dzisiaj rocznicę zwycięskiej śmierci świętego Wawrzyńca: u jego stóp legła bezsilnie wściekłość wrogów, wzgardził on ich pochlebstwami i tym samym podwójnie pokonał srożącego się przeciw niemu szatana. Jak wam dobrze wiadomo, Wawrzyniec pełnił w tym Kościele obowiązki diakona. Podawał wiernym świętą Krew Chrystusa, swoją też krew za Niego rozlał w ofierze. Święty Jan Apostoł wyjaśnił nam tajemnicę Wieczerzy Pańskiej: Chrystus “oddał za nas swoje życie. My także winniśmy oddać życie za braci”. Bracia! Święty Wawrzyniec zrozumiał te słowa i tak też postąpił; to, co wziął u Stołu Pańskiego, to też i oddał. Umiłował Chrystusa w swoim życiu, upodobnił się do Niego w swojej śmierci.

Bracia! Jeżeli prawdziwie miłujemy Chrystusa, naśladujmy Go i my. Nie ma lepszego dowodu naszej miłości jak wzorowanie się na danym nam przykładzie. Chrystus przecież również “cierpiał za was i zostawił wam wzór, abyście szli za nim Jego śladami”. Święty Piotr chciał zapewne przez to powiedzieć, że męka Chrystusa tym tylko przynosi owoce, którzy idą Jego śladami i że jest ona użyteczna tylko dla tych, którzy z niej biorą wzór. Święci męczennicy poszli za Chrystusem, przelali swą krew, jak i On przeszli przez mękę. Ale nie tylko oni sami. Bo gdy przeszli, pomost ten nie został zerwany ani nie wyschło to źródło, z którego oni zaczerpnęli.

O moi bracia! Jakże rozkwita ogród Pański: kwitnie różami męczeństwa i lilią dziewictwa, wzrasta w nim bluszcz życia małżeńskiego i fioletowy kwiat wdowieństwa. Zaiste, żaden rodzaj życia nie powinien wątpić o rzeczywistości swojego powołania. Chrystus poniósł mękę za wszystkich i prawdą jest to, co powiada Pismo, że “pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy”.

Poznajmy więc, jak chrześcijanin ma iść za Chrystusem, nawet nie przelewając krwi i nie będąc wydanym na męki. Apostoł Paweł tak mówi o Chrystusie Panu: “On, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem”. Jakże wielki to majestat! “Lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi i uważany za jednego z nich”. Jakże wielka to pokora!

Chrystus uniżył samego siebie: oto, chrześcijaninie, przykład, który został ci dany. “Chrystus stał się posłusznym”, a ty, czemu jesteś wyniosły? W tym uniżeniu Chrystus przeszedł przez życie i zniweczył dzieło śmierci, a potem wstąpił do nieba: tam też trzeba nam iść za Nim. Posłuchajmy, co mówi nam Apostoł: “Jeśli razem z Chrystusem powstaliście z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus zasiadając po prawicy Boga”.

 

Skomentuj

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*

code