Niedziela, Uroczystość Objawienia Pańskiego

środa

Spread the love

9 stycznia 2013

1 J 4,11-18
Umiłowani, jeśli Bóg tak nas umiłował, to i my winniśmy się wzajemnie miłować.
Nikt nigdy Boga nie oglądał. Jeżeli miłujemy się wzajemnie, Bóg trwa w nas i miłość ku Niemu jest w nas doskonała. Poznajemy, że my trwamy w Nim, a On w nas, bo udzielił nam ze swego Ducha. My także widzieliśmy i świadczymy, że Ojciec zesłał Syna jako Zbawiciela świata. Jeśli kto wyznaje, że Jezus jest Synem Bożym, to Bóg trwa w nim, a on w Bogu. Myśmy poznali i uwierzyli miłości, jaką Bóg ma ku nam. Bóg jest miłością: kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim. Przez to miłość osiąga w nas kres doskonałości, ponieważ tak, jak On jest [w niebie], i my jesteśmy na tym świecie. W miłości nie ma lęku, lecz doskonała miłość usuwa lęk, ponieważ lęk kojarzy się z karą. Ten zaś, kto się lęka, nie wydoskonalił się w miłości.

Ps 72,1-2.10-13
R: Uwielbią Pana wszystkie ludy ziemi

Boże, przekaż Twój sąd Królowi,
a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
Aby Twoim Ludem rządził sprawiedliwie
i ubogimi według prawa.

Królowie Tarszisz i wysp przyniosą dary,
królowie Szeby i Saby złożą daninę.
I oddadzą Mu pokłon wszyscy królowie,
wszystkie narody będą Mu służyły.

Wyzwoli bowiem biedaka, który Go wzywa,
i ubogiego, co nie ma opieki.
Zmiłuje się nad biednym i ubogim,
nędzarza ocali od śmierci.

Ewangelia: Mk 6,45-52
Kiedy Jezus nasycił pięć tysięcy mężczyzn, zaraz przynaglił swych uczniów, żeby wsiedli do łodzi i wyprzedzali Go na drugi brzeg, do Betsaidy, zanim odprawi tłum. Gdy rozstał się z nimi, odszedł na górę, aby się modlić. Wieczór zapadł, łódź była na środku jeziora, a On sam jeden na lądzie. Widząc, jak się trudzili przy wiosłowaniu, bo wiatr był im przeciwny, około czwartej straży nocnej przyszedł do nich, krocząc po jeziorze, i chciał ich minąć. Oni zaś, gdy Go ujrzeli kroczącego po jeziorze, myśleli, że to zjawa, i zaczęli krzyczeć. Widzieli Go bowiem wszyscy i zatrwożyli się. Lecz On zaraz przemówił do nich: Odwagi, Ja jestem, nie bójcie się! I wszedł do nich do łodzi, a wiatr się uciszył. Oni tym bardziej byli zdumieni w duszy, że nie zrozumieli sprawy z chlebami, gdyż umysł ich był otępiały.


Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze


Kazanie św. Proklusa, biskupa Konstantynopola

Chrystus ukazał się światu, uporządkował jego nieład, uczynił świat pięknym i radosnym. Wziął na siebie grzech świata, zwyciężył jego wroga. Uświęcił źródła wód, oświecił dusze ludzkie. W cuda zdziałane wplótł jeszcze większe.

Dzisiaj ziemia i woda dzielą między siebie łaskę Zbawiciela i radość przenika świat cały, a dzień obecny ujawnia większe cuda od tych, które towarzyszyły poprzedzającej go uroczystości.

W dniu narodzin Pana radowała się ziemia, bo nosiła żłóbek Zbawiciela; dziś, w uroczystość Objawienia Pańskiego, wody falują i szumią radością, bo w Jordanie otrzymały uświęcające je błogosławieństwo.

Narodziny Pana ukazały nam słabe dziecię, stwierdzając przez to naszą własną słabość; dzisiejsze święto ukazuje nam męża dojrzałego, a w Nim dostrzegamy Tego, który jako doskonały pochodzi od doskonałego. Wtedy Król przyozdobił się w ciało, oblókł się w nie jak w królewską purpurę; teraz zaś Ten, który jest źródłem, zanurzył się w wody i okrył się nimi jak szatą.

Patrzcie uważnie! Oglądajcie nowe i zdumiewające cuda: oto słońce sprawiedliwości obmywa się w Jordanie, ogień zanurza się w wodzie, Bóg jest uświęcony posługą ludzką! Dziś wszelkie stworzenie woła słowami hymnu: “Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie”. Błogosławiony, który przychodzi w każdym czasie, gdyż obecnie przychodzi nie po raz pierwszy.

A kimże On jest? Proszę, mów jaśniej, błogosławiony Dawidzie: “Pan jest Bogiem i daje nam światło”. Nie tylko Dawid to zapowiada, ale i apostoł Paweł potwierdza swoim świadectwem: “Ukazała się łaska Boga, która niesie zbawienie wszystkim ludziom i poucza nas”. Nie tylko niektórym, ale wszystkim ludziom, wszystkim, bo zarówno Żydom, jak i Grekom, chrzest przynosi zbawienie i wszystkim daje wspólne dobro.

Uważajcie, patrzcie na zadziwiające i nowe wody potopu, większe i znamienitsze od tych z czasów Noego. Tam fale wód zgładziły ludzkość, tu woda chrztu, mocą ochrzczonego w niej Chrystusa, przywraca zmarłych do życia. Tam gołębica, niosąc w dziobie gałązkę oliwną, zapowiadała miłą woń Chrystusową, tu zaś Duch Święty przybywa pod postacią gołębicy i wskazuje miłosiernego Pana.

 

Skomentuj

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*

code