3 grudnia 2012
Wspomnienie św. Franciszka Ksawerego, prezbitera
Iz 2,1-5
Widzenie Izajasza, syna Amosa, dotyczące Judy i Jerozolimy: Stanie się na końcu czasów, że góra świątyni Pańskiej stanie mocno na wierzchu gór i wystrzeli ponad pagórki. Wszystkie narody do niej popłyną, mnogie ludy pójdą i rzekną: Chodźcie, wstąpmy na Górę Pańską do świątyni Boga Jakubowego! Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami. Bo Prawo wyjdzie z Syjonu i słowo Pańskie – z Jeruzalem. On będzie rozjemcą pomiędzy ludami i wyda wyroki dla licznych narodów. Wtedy swe miecze przekują na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Naród przeciw narodowi nie podniesie miecza, nie będą się więcej zaprawiać do wojny. Chodźcie, domu Jakuba, postępujmy w światłości Pańskiej!
Ps 122,1-2.4-9
R: Idźmy z radością na spotkanie Pana
Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano:
„Pójdziemy do domu Pana”.
Już stoją nasze stopy
w twoich bramach, Jeruzalem.
Tam wstępują pokolenia Pańskie,
aby zgodnie z prawem Izraela wielbić imię Pana.
Tam ustawiono trony sędziowskie,
trony domu Dawida.
Proście o pokój dla Jeruzalem:
Niech żyją w pokoju, którzy cię miłują.
Niech pokój panuje w twych murach,
a pomyślność w twoich pałacach.
Ze względu na braci moich i przyjaciół
będę wołał: „Pokój z tobą”.
Ze względu na dom Pana, Boga naszego,
modlę się o dobro dla ciebie.
Ewangelia: Mt 8,5-11
Gdy Jezus wszedł do Kafarnaum, zwrócił się do Niego setnik i prosił Go, mówiąc: Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi. Rzekł mu Jezus: Przyjdę i uzdrowię go. Lecz setnik odpowiedział: Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie. Bo i ja, choć podlegam władzy, mam pod sobą żołnierzy. Mówię temu: Idź! – a idzie; drugiemu: Chodź tu! – a przychodzi; a słudze: Zrób to! – a robi. Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i rzekł do tych, którzy szli za Nim: Zaprawdę powiadam wam: U nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary. Lecz powiadam wam: Wielu przyjdzie ze Wschodu i Zachodu i zasiądą do stołu z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem w królestwie niebieskim.
Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze
Św. Ambroży, O dziewictwie, §72-74, 78
Usłyszałeś głos Słowa Bożego… Wstań i przez modlitwę przygotuj głębię twej duszy. Z dołu dąż do wyżyn, wysil się otworzyć drzwi twojego serca. Kiedy wciągniesz dłonie w stronę Chrystusa, twoje uczynki wydadzą zapach wiary…
Oto jak Chrystus cię pragnął, oto jak Chrystus cię wybrał. Jeśli Mu otworzysz, to wejdzie, nie zawiedzie, bo taką złożył obietnicę. Ucałuj zatem Tego, którego szukałeś (Pnp 3,4), zbliż się do Niego, a otrzymasz Jego światło (Ps 34,6), zatrzymaj Go, proś, by nie odchodził tak szybko, błagaj, aby się nie oddalał. Bowiem słowo Boże biegnie szybko (Syr 43,5); nie daje się uchwycić ospałości, lenistwo go nie zatrzyma. Niech twoja dusza, na Jego wezwanie, wyjdzie Mu naprzeciw i niech wytrwa na drodze wytyczonej Jego niebiańskiem słowem, bo On przechodzi szybko.
Jeśli szybko odszedł, to nie myśl, , że nie spodobałeś się Mu wzywając Go, błagając, otwierając: On często zsyła na nas próby. Kiedy tłumy prosiły Go, aby nie odchdził, co mówi w Ewangelii? “Także innym miastom muszę głosić Dobrą Nowinę o królestwie Bożym, bo na to zostałem posłany” (Łk 4,43). Jeśli zatem ci się wydaje, że odszedł, szukaj jeszcze (por. Pnp 5,6)… Tak, która w taki sposób szuka Chrystusa, która tak błaga, nie jest przez Niego opuszczona, co więcej, On często ją odwiedza, bo jest z nami aż do końca świata (Mt 28,20).
za www.ewangelia.org