23 maja, 2014
Dz 15,22-31
Po naradzie w Jerozolimie apostołowie i starsi wraz z całym Kościołem postanowili wybrać ludzi przodujących wśród braci: Judę, zwanego Barsabas, i Sylasa i wysłać do Antiochii razem z Barnabą i Pawłem. Posłali przez nich pismo tej treści: «Apostołowie i starsi bracia przesyłają pozdrowienie braciom pogańskiego pochodzenia w Antiochii, w Syrii i w Cylicji. Ponieważ dowiedzieliśmy się, że niektórzy bez naszego upoważnienia wyszli od nas i zaniepokoili was naukami, siejąc zamęt w waszych duszach, postanowiliśmy jednomyślnie wybrać mężów i wysłać razem z naszymi drogimi: Barnabą i Pawłem, którzy dla imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa poświęcili swe życie. Wysyłamy więc Judę i Sylasa, którzy powtórzą wam ustnie to samo. Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne. Powstrzymajcie się od ofiar składanych bożkom, od krwi, od tego, co uduszone, i od nierządu. Dobrze uczynicie, jeżeli powstrzymacie się od tego. Bywajcie zdrowi!»
Wysłannicy przybyli więc do Antiochii i zwoławszy lud, oddali list. Gdy go przeczytano, ucieszyli się z jego pocieszającej treści.
Ps 57 (56), 8-9
R: Będę Cię, Panie, chwalił wśród narodów.
lub Alleluja.
Serce moje jest mocne, Boże,
mocne serce moje;
zaśpiewam i zagram.
Zbudź się, duszo moja,
zbudź, harfo i cytro!
Chcę obudzić jutrzenkę.
Wśród ludów będę chwalił Cię, Panie;
zagram Ci wśród narodów.
Bo Twoja łaskawość aż do nieba,
a wierność Twoja po chmury.
Wznieś się, Boże, ponad niebiosa,
nad całą ziemię Twoja chwała.
Ewangelia: J 15, 12-17
Jezus powiedział do swoich uczniów: «To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego. Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał – aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali».
Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze
Św. Klemens Rzymski, Pierwszy list do Koryntian, 49
Niech ten, który ma miłość w Chrystusie, wypełnia przykazania Chrystusa. Któż mógłby wytłumaczyć tę więź miłości Bożej? (por Kol 3,14) Któż byłyby zdolny wypowiedzieć ogrom Jego piękna? Wyżyny, na które wynosi nas miłość, są niewysłowione. Miłość jednoczy nas z Bogiem, “miłość zakrywa wiele grzechów” (1P 4,8). Miłość znosi wszystko, miłość jest cierpliwa we wszystkim; nic małostkowego w miłości, nic pogardliwego; miłość nie zna podziałów, nie popycha w buntu; miłość działa zawsze w zgodzie; to w miłości wszyscy wybrańcy Boga otrzymali doskonałość; bez miłości nic nie jest miłe Bogu. To w miłości Nauczyciel nas wezwał do siebie. Ze względu na miłość do nas, Jezus Chrystus, nasz Pan, wedle woli Bożej, przelał swoją krew dla nas, ofiarując swoje ciało za nasze ciało, swoje życie za nasze życie.
Widzicie, umiłowani, jak bardzo miłość jest czymś wielkim i godnym podziwu: nie można wytłumaczyć jej doskonałości. Komu mogłoby się to udać, jeżeli nie tym, których Bóg uczynił godnymi? Módlmy się zatem do Niego i prośmy o Jego miłosierdzie żeby znaleźć się w miłości, bez zarzutu i z dala od wszelkiej ludzkiej stronniczości. Od Adama, aż do dzisiaj, wszystkie pokolenia przeminęły, ale ci, którzy dzięki łasce Bożej, stali się doskonali, przebywają w przybytku świętych, objawią się, kiedy Chrystus pojawi się w swoim panowaniu…
Szczęśliwi jesteśmy, umiłowani, jeśli wykonujemy przykazania Boże w zgodzie, która pochodzi z miłości, aby nasze grzechy zostały odpuszczone ze względu na miłość.
za www.ewangelia.org