13 marca 2014
Est (Wlg) 14, 1. 3-5
Królowa Estera zwróciła się do Pana, przejęta niebezpieczeństwem śmierci. I błagała Pana, Boga Izraela, i rzekła: «Panie mój, Królu nasz, Ty jesteś jedyny, wspomóż mnie samotną, nie mającą prócz Ciebie żadnego wspomożyciela, bo niebezpieczeństwo jest niejako w ręce mojej. Ja słyszałam od młodości mojej w pokoleniu moim w ojczyźnie, że Ty, Panie, wybrałeś Izraela ze wszystkich narodów i ojców naszych ze wszystkich przodków na wieczystą posiadłość i uczyniłeś im tak wiele rzeczy według obietnicy. Wspomnij, Panie, pokaż się w chwili udręczenia naszego i dodaj mi odwagi, Królu bogów i Władco nad wszystkimi władcami. Daj odpowiednią mowę w usta moje przed obliczem lwa i obróć serce jego ku nienawiści do wroga naszego, aby zginął on sam i ci, którzy z nim jedno myślą. Wybaw nas ręką Twoją i wspomóż mnie opuszczoną i nie mającą nikogo prócz Ciebie, Panie, który wiesz wszystko».
Ps 138 (137)
R: Pan mnie wysłuchał, kiedy Go wzywałem
Będę Cię sławił, Panie, z całego serca,
bo usłyszałeś słowa ust moich.
Będę śpiewał Ci psalm wobec aniołów,
pokłon Ci oddam w Twoim świętym przybytku.
I będę sławił Twe imię
za łaskę Twoją i wierność.
Wysłuchałeś mnie, kiedy Cię wzywałem,
pomnożyłeś moc mojej duszy.
Wybawia mnie Twoja prawica.
Pan za mnie wszystkiego dokona.
Panie, Twa łaska trwa na wieki,
nie porzucaj dzieła rąk Twoich.
Ewangelia: Mt 7, 7-12
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam. Albowiem każdy, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu otworzą. Gdy którego z was syn prosi o chleb, czy jest taki, który poda mu kamień? Albo gdy prosi o rybę, czy poda mu węża? Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec wasz, który jest w niebie, da to co dobre tym, którzy Go proszą. Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie. Albowiem na tym polega Prawo i Prorocy».
Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze
Św. Augustyn, Mowa o psalmach, Ps 38
Psalmista mówi: „Przed Tobą, Panie, wszelkie me pragnienie” (Ps 38,10). Nie przed ludźmi, bo oni nie widzą, co jest w sercu, lecz znasz, Panie, wszelkie me pragnienia. Jeśli On zna wszelkie twoje pragnienia, to i „Ojciec, który widzi w ukryciu, odda tobie” (Mt 6,4). Albowiem to właśnie twoje pragnienie jest twoją modlitwą. Gdy ono nie ustaje, to i modlitwa nie ustaje. Nie na próżno powiedział apostoł Paweł: „Módlcie się nieustannie” (1Tes 5,17). Czyż to bez przerwy zginamy kolana, chylimy się w pokłonie, wznosimy ręce ku górze, i dlatego tak on nam mówi? A jeśli twierdzimy, że właśnie w ten sposób się modlimy, to sądzę, iż tego rodzaju ustawiczna modlitwa nie jest możliwa.
Ale istnieje inna, wewnętrzna, nieustanna modlitwa, a jest nią pragnienie. Choćbyś się oddawał innemu zajęciu, to przecież nie przestajesz się modlić, jeśli tylko zachowujesz pragnienie tego szabatu, którym jest odpoczynek nieba. Jeżeli chcesz nieustannej modlitwy, nie ustawaj w pragnieniu… Zamilknie ono, gdy przestaniesz miłować. Którzy to w ten sposób zamilkli? Ci, o których powiedziano: „Ponieważ wzmogła się nieprawość, oziębnie miłość wielu” (Mt 24,12). Gdy ziębnie miłość, milknie serce, natomiast żar miłości jest krzykiem serca. Gdy miłość „nie ustaje” (1Kor 13,8), nie ustaje i wołanie, a gdy nie przestajesz wołać, nie przestajesz i pragnąć; a gdy pragniesz, to znaczy, że myślisz o wiekuistym pokoju.
„Przed Tobą, Panie, wszelkie me pragnienie i moje wzdychanie nie jest przed Tobą ukryte”… Lecz gdy w sercu trwa pragnienie, nie ustaje tam i jęk. Nie zawsze usłyszy go ucho ludzkie, ale słyszy go zawsze ucho Boże.
za www.ewangelia.org