Czytania na dziś
Wiara w gruzach
Krzysztof Nowicki
Jaka jest nasza wiara? Wierzymy, że Bóg jest, że troszczy się o nas, pomaga nam. Chodzimy do kościoła, przyjmujemy sakramenty, oczekując w zamian konkretnych łask. To taka religijna transakcja. Taka wiara jest ewangeliczną świątynią przyozdobioną pięknymi kamieniami.
Tymczasem Jezus mówi – z takiej wiary, zbudowanej na obrzędowości, na praktykach religijnych i tradycji, nie pozostanie kamień na kamieniu. Wszystko legnie w gruzach. Taka wiara nie daje życia. Taka wiara funkcjonuje tylko na zewnątrz człowieka. Kto ma taką „zewnętrzną” wiarę będzie narażony na zwiedzenie przez fałszywych proroków. Będą wmawiać nam: „Ja jestem Twoim bogiem”. Dla wielu chrześcijan ten czas zwodzenia już nadszedł. Ulegają współczesnym zagrożeniom duchowym, które na pozór nie wydają się złe, ale odciągają od Jezusa. Sprawiają, że Pan nie jest już w centrum życia, że nie jest moim zbawicielem.
Główne przesłanie 21 rozdziału Ewangelii św. Łukasza mówi o przyjściu królestwa Bożego. Termin „królestwo Boże” nie jest zbyt szczęśliwie użyty w polskich tłumaczeniach, ponieważ bardziej chodzi tu o królowanie Boże, szczególnie królowanie w sercu każdego z nas. Kiedy Jezus będzie rzeczywiście królował w moim sercu, w moim życiu, wtedy niestraszne będą wojny, klęski żywiołowe, nagłe zdarzenia.
Dar bliskości Boga domaga się od ludzi odpowiedzi w postaci nawrócenia i wiary. Domaga się też składania świadectwa o Jezusie Chrystusie nie tylko na portalu Tezeusza, ale w codziennym życiu, w pracy, w szkole, rodzinie. Świadectwa nie tylko w prostych i bezpiecznych sytuacjach, ale też wtedy, gdy nie jest ono mile widziane, gdy spotka się ze śmiechem, szyderstwami, obelgami. Jezus mówi wprost: „…podniosą na was ręce i będą was prześladować (…) i niektórych z was o śmierć przyprawią.” Lecz mimo tego wymaga świadectwa i obiecuje dać nam mądrość i wymowę. Potrzeba jednak wpierw mojej decyzji, mojej odwagi.
