5 października, 2013
Wspomnienie św. Faustyny Kowalskiej, dziewicy
Ba 4,5-12.27-29
Bądź dobrej myśli, narodzie mój, pamiątko Izraela! Zostaliście zaprzedani poganom, ale nie na zatracenie; dlatego zostaliście wydani nieprzyjaciołom, iż pobudziliście Boga do gniewu. Rozgniewaliście bowiem Stworzyciela swego ofiarami składanymi złym duchom, a nie Bogu. Zapomnieliście o waszym Żywicielu, Bogu wiekuistym, zasmuciliście też Jerozolimę, która was wychowała. Widziała bowiem przychodzący na was gniew Boży i rzekła: .
Ps 69,33-37
R: Pan wysłuchuje biednych i pokornych
Patrzcie i cieszcie się ubodzy,
niech ożyje serce szukających Boga.
Bo Pan wysłuchuje biednych i swoimi więźniami nie gardzi.
Niechaj Go chwalą niebiosa i ziemia,
morza i wszystko, co w nich żyje.
Bóg bowiem ocali Syjon
i miasta Judy zbuduje,
tam będą mieszkać i mieć posiadłości.
To będzie dziedzictwem potomstwa sług Jego,
miłujący Jego imię przebywać tam będą.
Ewangelia: Łk 10,17-24
Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością mówiąc: Panie, przez wzgląd na Twoje imię, nawet złe duchy nam się poddają. Wtedy rzekł do nich: Widziałem szatana, spadającego z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. Jednak nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie. W tej właśnie chwili Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić. Potem zwrócił się do samych uczniów i rzekł: Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie. Bo powiadam wam: Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli.
Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze
Papież Franciszek, Homilia z 23. 04. 2013
„Wielka liczba uwierzyła i nawróciła się do Pana. Gdy Barnaba przybył i zobaczył działanie łaski Bożej, ucieszył się” (Dz 11,21.23). Ta radość jest właściwa każdemu ewangelizatorowi. Jest ona, jak mówił papież Paweł VI, „łagodną i pocieszającą radością ewangelizowania” (Evangelii nuntiandi, nr 80). I ta radość zaczyna się od prześladowania, od wielkiego smutku, ale kończy się z radością. Tak właśnie Kościół idzie naprzód, jak powiedział pewien święty, między prześladowaniami świata i pociechami od Pana (Augustyn, Miasto Boże, 18,51,2). Takie jest życie Kościoła. Jeżeli chcemy podążać światowymi ścieżkami, negocjując ze światem…, to nigdy nie otrzymamy pociechy od Pana. A jeśli szukamy jedynie pociechy, to będzie to pociecha powierzchowna, a nie od Pana, będzie to pociecha ludzka, Kościół postępuje zawsze między krzyżem a zmartwychwstaniem, między prześladowaniami i pociechami od Pana, Taka jest owa droga: kto nią kroczy, nie pomyli się.
Pomyślmy dzisiaj o misyjności Kościoła; o tych, którzy wyszli z samych siebie, by iść; o tych, którzy mieli odwagę głosić Jezusa Grekom… Pomyślmy o Kościele Matce, który rośnie i nadaje swoim dzieciom tożsamość wiary, bo nie można wierzyć w Jezusa bez Kościoła… Prośmy Pana o wolność ducha, taką apostolską gorliwość, która popchnie nas naprzód jako braci, nas wszystkich naprzód!