31 sierpnia, 2013
1 Tes 4,9-11
Nie jest rzeczą konieczną, abyśmy wam pisali o miłości braterskiej, albowiem Bóg was samych naucza, abyście się wzajemnie miłowali. Czynicie to przecież w stosunku do wszystkich braci w całej Macedonii. Zachęcam was jedynie, bracia, abyście coraz bardziej się doskonalili i starali zachować spokój, spełniać własne obowiązki i pracować własnymi rękami, jak to wam nakazaliśmy.
Ps 98,1.7-9
R: Pan będzie sądził ludy sprawiedliwie
Śpiewajcie Panu pieśń nową,
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica
i święte ramię Jego.
Niech szumi morze i wszystko, co w nim żyje,
krąg ziemi i jego mieszkańcy.
Rzeki niech klaszczą w dłonie,
góry niech razem wołają z radości.
W obliczu Pana, który nadchodzi,
bo przychodzi osądzić ziemię
On będzie sądził świat sprawiedliwie
i ludy według słuszności.
Ewangelia: Mt 25,14-30
Jezus opowiedział swoim uczniom następującą przypowieść: Pewien człowiek, mając się udać w podróż, przywołał swoje sługi i przekazał im swój majątek. Jednemu dał pięć talentów, drugiemu dwa, trzeciemu jeden, każdemu według jego zdolności, i odjechał. Zaraz ten, który otrzymał pięć talentów, poszedł, puścił je w obrót i zyskał drugie pięć. Tak samo i ten, który dwa otrzymał; on również zyskał drugie dwa. Ten zaś, który otrzymał jeden, poszedł i rozkopawszy ziemię, ukrył pieniądze swego pana. Po dłuższym czasie powrócił pan owych sług i zaczął rozliczać się z nimi. Wówczas przyszedł ten, który otrzymał pięć talentów. Przyniósł drugie pięć i rzekł: Panie, przekazałeś mi pięć talentów, oto drugie pięć talentów zyskałem. Rzekł mu pan: Dobrze, sługo dobry i wierny! Byłeś wierny w rzeczach niewielu, nad wieloma cię postawię: wejdź do radości twego pana! Przyszedł również i ten, który otrzymał dwa talenty, mówiąc: Panie, przekazałeś mi dwa talenty, oto drugie dwa talenty zyskałem. Rzekł mu pan: Dobrze, sługo dobry i wierny! Byłeś wierny w rzeczach niewielu, nad wieloma cię postawię: wejdź do radości twego pana! Przyszedł i ten, który otrzymał jeden talent, i rzekł: Panie, wiedziałem, żeś jest człowiek twardy: chcesz żąć tam, gdzie nie posiałeś, i zbierać tam, gdzieś nie rozsypał. Bojąc się więc, poszedłem i ukryłem twój talent w ziemi. Oto masz swoją własność! Odrzekł mu pan jego: Sługo zły i gnuśny! Wiedziałeś, że chcę żąć tam, gdzie nie posiałem, i zbierać tam, gdziem nie rozsypał. Powinieneś więc był oddać moje pieniądze bankierom, a ja po powrocie byłbym z zyskiem odebrał swoją własność. Dlatego odbierzcie mu ten talent, a dajcie temu, który ma dziesięć talentów. Każdemu bowiem, kto ma, będzie dodane, tak że nadmiar mieć będzie. Temu zaś, kto nie ma, zabiorą nawet to, co ma. A sługę nieużytecznego wyrzućcie na zewnątrz – w ciemności! Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.
Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze
Julianna z Norwich, Objawienia Bożej miłości, rozdz. 14
Nasz Pan powiedział do mnie: „Dziękuję ci za twój trud, szczególnie w czasach twojej młodości”. Mój rozum został wyniesiony aż do nieba i ujrzałam naszego Pana jako gospodarza we własnym domu, który zaprosił na uroczysty bankiet wszystkich swoich drogich służących i przyjaciół. Widziałam, że nie wyznaczał sobie żadnego miejsca w swoim mieszkaniu; wszędzie tam panował jak król. Napełniał go radością i weselem, nie ustając osobiście w zadowalaniu i pocieszaniu swoich drogich przyjaciół, zażyle i uprzejmie, cudowną melodią wiecznej miłości, która emanowała z Jego pięknej i błogosławionej twarzy. Twarzą chwalebną boskości, która napełnia niebiosa radością i weselem.
Bóg pokazał mi trzy stopnie szczęśliwości w niebie dla każdej duszy, która służyłaby Mu chętnie w jakikolwiek sposób na ziemi. Pierwszy: podziękowanie chwały, które otrzyma od naszego Pana Boga, kiedy zostanie uwolniona od swoich trudów. To podziękowanie jest tak wzniosłe i tak chwalebne, że poczuje się napełniona, jakby nie było innej szczęśliwości. Ponieważ moim zdaniem wszelkie trudy i znoje wszystkich ludzi żyjących nie wystarczyłyby, aby zasłużyć na podziękowanie, które otrzyma jeden za służenie Bogu z ochotą.
Drugi: wszystkie błogosławione stworzenia, które zapełniają niebo, ujrzą to chwalebne podziękowanie, ponieważ wszystkim pozwala poznać przysługi, które zostały Mu oddane… Król, który dziękuje swoim poddanym, sprawia im wielki zaszczyt, ale jeśli ogłasza to całemu królestwu, to zaszczyt jest znacznie większy. Trzecia: to podziękowanie będzie także nowe i radosne w wieczności, jak i w chwili, kiedy dusza je otrzyma. Zostało mi objawione z wielką prostotą i łagodnością, że wiek każdego będzie znany w niebie. Każdy zostanie nagrodzony za dzieła, które uczynił i czas ich trwania. W szczególności ci, którzy chętnie i dobrowolnie ofiarowaliby Bogu młodość, zostaną nagrodzeni bez miary i otrzymają podziękowanie we wspaniały sposób.
za www.ewangelia.org