2 kwietnia, 2013
Dz 2,36-41
W dniu Pięćdziesiątnicy Piotr mówił do Żydów: Niech więc cały dom Izraela wie z niewzruszoną pewnością, że tego Jezusa, którego wyście ukrzyżowali, uczynił Bóg i Panem, i Mesjaszem. Gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca: Cóż mamy czynić, bracia? – zapytali Piotra i pozostałych Apostołów. Nawróćcie się – powiedział do nich Piotr – i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego. Bo dla was jest obietnica i dla dzieci waszych, i dla wszystkich, którzy są daleko, a których powoła Pan Bóg nasz. W wielu też innych słowach dawał świadectwo i napominał: Ratujcie się spośród tego przewrotnego pokolenia! Ci więc, którzy przyjęli jego naukę, zostali ochrzczeni. I przyłączyło się owego dnia około trzech tysięcy dusz.
Ps 33,4-5.18-20.22
R: Pełna jest ziemia łaskawości Pana
Słowo Pana jest prawe,
a każde Jego dzieło godne zaufania.
On miłuje prawo i sprawiedliwość,
ziemia jest pełna Jego łaski.
Oczy Pana zwrócone na bogobojnych,
na tych, którzy czekają na Jego łaskę,
aby ocalił ich życie od śmierci
i żywił ich w czasie grodu.
Dusza nasza oczekuje Pana,
On jest naszą pomocą i tarczą.
Panie, niech nas ogarnie Twoja łaska według nadziei,
którą pokładamy w Tobie.
Ewangelia: J 20,11-18
Maria Magdalena natomiast stała przed grobem płacząc. A kiedy /tak/ płakała, nachyliła się do grobu i ujrzała dwóch aniołów w bieli, siedzących tam, gdzie leżało ciało Jezusa – jednego w miejscu głowy, drugiego w miejscu nóg. I rzekli do niej: Niewiasto, czemu płaczesz? Odpowiedziała im: Zabrano Pana mego i nie wiem, gdzie Go położono. Gdy to powiedziała, odwróciła się i ujrzała stojącego Jezusa, ale nie wiedziała, że to Jezus. Rzekł do niej Jezus: Niewiasto, czemu płaczesz? Kogo szukasz? Ona zaś sądząc, że to jest ogrodnik, powiedziała do Niego: Panie, jeśli ty Go przeniosłeś, powiedz mi, gdzie Go położyłeś, a ja Go wezmę. Jezus rzekł do niej: Mario! A ona obróciwszy się powiedziała do Niego po hebrajsku: Rabbuni, to znaczy: Nauczycielu. Rzekł do niej Jezus: Nie zatrzymuj Mnie, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im: Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego. Poszła Maria Magdalena oznajmiając uczniom: Widziałam Pana i to mi powiedział.
Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze
Anonimowa homilia monastyczna z 13 wieku, Rozmyślanie nad Męką i Zmartwychwstaniem Chrystusa, 38
„Niewiasto, czemu płaczesz? Kogo szukasz?” Święci aniołowie, wy znacie jednak dobrze Tego, którego ona opłakuje i szuka. Dlaczego zatem podsycać jej łzy, przywodzicie Go jej na pamięć? Ale Maria może śmiało oddać się rozpaczy i łzom, ponieważ zbliża się radość nieoczekiwanego pocieszenia. „Odwróciła się i ujrzała stojącego Jezusa, ale nie wiedziała, że to Jezus”. Scena pełna wdzięku i dobroci Chowa się, aby szukać Go z większym zapałem, znaleźć z większą radością, zatrzymany z większą troską, aż zostanie wprowadzony, aby tam pozostać, do przybytku miłości (por. Pnp 3,4). Oto jak Mądrość „igra na okręgu ziemi, znajdując radość przy synach ludzkich” (Prz 8,31).
„Niewiasto, czemu płaczesz? Kogo szukasz?” Masz tego, którego szukasz, a nie wiesz o tym? Masz prawdziwą wieczną radość i płaczesz? Masz Go w sobie, którego szukasz na zewnątrz. Prawdziwie stoisz na zewnątrz, zapłakana, przy grobie. Moim grobem jest twoje serce; nie jestem w nim martwy, ale tam spoczywam, żyjący na wieki. Twoja dusza jest moim ogrodem. Miałaś rację myśląc, że jestem ogrodnikiem. Nowy Adam, uprawiam mój raj i strzegę go. Twoje łzy, twoje pragnienie są moim dziełem. Posiadasz mnie w sobie, nie wiedząc o tym: oto dlaczego szukasz mnie na zewnątrz. Pojawię ci się także tutaj i pomogę ci wejść w siebie, żebyś znalazła wewnątrz tego, którego szukasz na zewnątrz.
za www.ewangelia.org