5 kwietnia, 2013
Dz 4,1-12
Gdy Piotr i Jan przemawiali do ludu, po uzdrowieniu chromego, podeszli do nich kapłani i dowódca straży świątynnej oraz saduceusze oburzeni, że nauczają lud i głoszą zmartwychwstanie umarłych w Jezusie. Zatrzymali ich i oddali pod straż aż do następnego dnia, bo już był wieczór. A wielu z tych, którzy słyszeli naukę, uwierzyło. Liczba mężczyzn dosięgała około pięciu tysięcy. Następnego dnia zebrali się ich przełożeni i starsi, i uczeni w Jerozolimie: arcykapłan Annasz, Kajfasz, Jan, Aleksander i ilu ich było z rodu arcykapłańskiego. Postawili ich w środku i pytali: Czyją mocą albo w czyim imieniu uczyniliście to? Wtedy Piotr napełniony Duchem Świętym powiedział do nich: Przełożeni ludu i starsi! Jeżeli przesłuchujecie nas dzisiaj w sprawie dobrodziejstwa, dzięki któremu chory człowiek uzyskał zdrowie, to niech będzie wiadomo wam wszystkim i całemu ludowi Izraela, że w imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka – którego ukrzyżowaliście, a którego Bóg wskrzesił z martwych – że przez Niego ten człowiek stanął przed wami zdrowy. On jest kamieniem, odrzuconym przez was budujących, tym, który stał się głowicą węgła. I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni.
Ps 118,1.4.22-25
R: Kamień wzgardzony stał się fundamentem
Dziękujcie Panu, bo jest dobry,
bo Jego łaska trwa na wieki.
Niech bojący się Pana głoszą:
„Jego łaska na wieki”.
Kamień odrzucony przez budujących
stał się kamieniem węgielnym.
Stało się to przez Pana
i cudem jest w naszych oczach.
Oto dzień, który Pan uczynił,
radujmy się w nim i weselmy.
O Panie, Ty nas wybaw,
o Panie, daj nam pomyślność.
Ewangelia: J 21,1-14
Jezus znowu ukazał się nad Morzem Tyberiadzkim. A ukazał się w ten sposób: Byli razem Szymon Piotr, Tomasz, zwany Didymos, Natanael z Kany Galilejskiej, synowie Zebedeusza oraz dwaj inni z Jego uczniów. Szymon Piotr powiedział do nich: Idę łowić ryby. Odpowiedzieli mu: Idziemy i my z tobą. Wyszli więc i wsiedli do łodzi, ale tej nocy nic nie złowili. A gdy ranek zaświtał, Jezus stanął na brzegu. Jednakże uczniowie nie wiedzieli, że to był Jezus. A Jezus rzekł do nich: Dzieci, czy macie co na posiłek? Odpowiedzieli Mu: Nie. On rzekł do nich: Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, a znajdziecie. Zarzucili więc i z powodu mnóstwa ryb nie mogli jej wyciągnąć. Powiedział więc do Piotra ów uczeń, którego Jezus miłował: To jest Pan! Szymon Piotr usłyszawszy, że to jest Pan, przywdział na siebie wierzchnią szatę – był bowiem prawie nagi – i rzucił się w morze. Reszta uczniów dobiła łodzią, ciągnąc za sobą sieć z rybami. Od brzegu bowiem nie było daleko – tylko około dwustu łokci. A kiedy zeszli na ląd, ujrzeli żarzące się na ziemi węgle, a na nich ułożoną rybę oraz chleb. Rzekł do nich Jezus: Przynieście jeszcze ryb, któreście teraz ułowili. Poszedł Szymon Piotr i wyciągnął na brzeg sieć pełną wielkich ryb w liczbie stu pięćdziesięciu trzech. A pomimo tak wielkiej ilości, sieć się nie rozerwała. Rzekł do nich Jezus: Chodźcie, posilcie się! Żaden z uczniów nie odważył się zadać Mu pytania: Kto Ty jesteś? bo wiedzieli, że to jest Pan. A Jezus przyszedł, wziął chleb i podał im – podobnie i rybę. To już trzeci raz, jak Jezus ukazał się uczniom od chwili, gdy zmartwychwstał.
Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze
Św. Piotr Chryzolog, Kazanie 78
„Powiedział więc do Piotra ów uczeń, którego Jezus miłował: «To jest Pan!” Kto jest kochany, ten widzi pierwszy, miłość rzuca ostrzejsze spojrzenie na każdą rzecz; ten, kto kocha, czuje zawsze z większą żywotnością… Jaka trudność sprawia, że umysł Piotra jest powolny i uniemożliwia rozpoznanie Jezusa w pierwszej kolejności, jak to już raz zrobił? Gdzie jest to szczególne świadectwo, które sprawiło, że wykrzyknął: „Ty jesteś Chrystus, Syn Boga żywego”? (Mt 16,16) Gdzie ono jest? Piotr wszedł do arcykapłana Kajfasza, gdzie bez trudu usłyszał szept służącej, ale nieśpieszno mu uznać Pana.
„Szymon Piotr usłyszawszy, że to jest Pan, przywdział na siebie wierzchnią szatę – był bowiem prawie nagi”. Jakże to dziwne, bracia!… Piotr wchodzi do łodzi bez ubrań, a rzuca sią ubrany w morze!… Winny zawsze się zakrywa, aby się ukryć. W ten sposób, podobnie jak Adam, Piotr pragnie ukryć swoją nagość po grzechu – obaj, zanim zgrzeszyli, byli przyodziani w świętą nagość. „Przywdział na siebie wierzchnią szatę i rzucił się w morze”. Miał nadzieję, że morze obmyje to wstrętne ubranie, jakim była zdrada. Rzucił się w morze, ponieważ chciał powrócić pierwszy, bo jemu zostały powierzone największe obowiązki (Mt 16,18nn). Opasał się tuniką, ponieważ miał się opasać walką męczeńską, według słów Pana: „Inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz” (J 21,18)…
Inni dobijają łodzią, ciągnąc za sobą sieć pełną ryb. Z trudem prowadzą ze sobą Kościół, rzucony na strony świata. Ci ludzie zabierają Kościół w sieci Ewangelii do światła niebieskiego i wyrywają z przepaści, aby poprowadzić go do Pana.
za www.ewangelia.org