I tydzień Wielkiego Postu, rok C1

poniedziałek

Spread the love

18 lutego 2013

Kpł 19,1-2.11-18
Pan powiedział do Mojżesza: Mów do całej społeczności Izraela i powiedz im: Bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty, Pan, Bóg wasz! Nie będziecie kraść, nie będziecie kłamać, nie będziecie oszukiwać jeden drugiego. Nie będziecie przysięgać fałszywie na moje imię. Byłoby to zbezczeszczenie imienia Boga twego. Ja jestem Pan! Nie będziesz uciskał bliźniego, nie będziesz go wyzyskiwał. Zapłata najemnika nie będzie pozostawać w twoim domu przez noc aż do poranka. Nie będziesz złorzeczył głuchemu. Nie będziesz kładł przeszkody przed niewidomym, ale będziesz się bał Boga twego. Ja jestem Pan! Nie będziecie wydawać niesprawiedliwych wyroków. Nie będziesz stronniczym na korzyść ubogiego, ani nie będziesz miał względów dla bogatego. Sprawiedliwie będziesz sądził bliźniego. Nie będziesz szerzył oszczerstw między krewnymi, nie będziesz czyhał na życie bliźniego. Ja jestem Pan! Nie będziesz żywił w sercu nienawiści do brata. Będziesz upominał bliźniego, aby nie zaciągnąć winy z jego powodu. Nie będziesz szukał pomsty, nie będziesz żywił urazy do synów twego ludu, ale będziesz miłował bliźniego jak siebie samego. Ja jestem Pan!

Ps 19,8-10.15
R: Słowa Twe, Panie, dają życie wieczne

Prawo Pańskie jest doskonałe i pokrzepia duszę;
świadectwo Pana niezawodne, uczy prostaczka mądrości.
Jego słuszne nakazy radują serce,
jaśnieje przykazanie Pana i olśniewa oczy.

Bojaźń Pana jest szczera i trwa na wieki,
sądy Pana prawdziwe, a wszystkie razem słuszne.
Niech znajdą uznanie przed Tobą
słowa ust moich i myśli mego serca,
Panie, moja Opoko i mój Zbawicielu.

Ewangelia: Mt 25,31-46
Jezus powiedział do swoich uczniów: Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale i wszyscy aniołowie z Nim, wtedy zasiądzie na swoim tronie pełnym chwały. I zgromadzą się przed Nim wszystkie narody, a On oddzieli jednych [ludzi] od drugich, jak pasterz oddziela owce od kozłów. Owce postawi po prawej, a kozły po swojej lewej stronie. Wtedy odezwie się Król do tych po prawej stronie: Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata! Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie; byłem nagi, a przyodzialiście Mnie; byłem chory, a odwiedziliście Mnie; byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie. Wówczas zapytają sprawiedliwi: Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym i nakarmiliśmy Ciebie? spragnionym i daliśmy Ci pić? Kiedy widzieliśmy Cię przybyszem i przyjęliśmy Cię? lub nagim i przyodzialiśmy Cię? Kiedy widzieliśmy Cię chorym lub w więzieniu i przyszliśmy do Ciebie? A Król im odpowie: Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili. Wtedy odezwie się i do tych po lewej stronie: Idźcie precz ode Mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom! Bo byłem głodny, a nie daliście Mi jeść; byłem spragniony, a nie daliście Mi pić; byłem przybyszem, a nie przyjęliście Mnie; byłem nagi, a nie przyodzialiście mnie; byłem chory i w więzieniu, a nie odwiedziliście Mnie. Wówczas zapytają i ci: Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym albo spragnionym, albo przybyszem, albo nagim, kiedy chorym albo w więzieniu, a nie usłużyliśmy Tobie? Wtedy odpowie im: Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, tegoście i Mnie nie uczynili. I pójdą ci na mękę wieczną, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego.


Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze


Kazanie św. Grzegorza z Najzanzu, biskupa: “O miłości ubogich”

Pomyśl, skąd masz istnienie, życie, świadomość i rozum, i to, co najistotniejsze, to znaczy poznanie Boga, nadzieję królestwa niebieskiego i widzenie chwały Bożej, obecnie jakby w zwierciadle, niejasno, a w przyszłości pełniejsze i jaśniejsze. Zastanów się nad tym, że stałeś się synem Bożym i współdziedzicem Chrystusa, a odważę się powiedzieć – nawet bogiem. Skąd to wszystko masz i od kogo?

Albo, by rzec o świecie nas otaczającym, mniejszego przecież znaczenia, kto ci dał możność podziwiania piękna nieba, biegu słońca, tarczy księżyca i rojów gwiazd, ładu i harmonii wszechświata tak zestrojonego jak struny liry? Kto ci daje deszcze, uprawę pól, wyżywienie, sztukę rzemieślniczą, posiadłości, społeczność ludzką i prawa nią rządzące, życie spokojne i pełne ogłady, i uczucia przyjaźni, i przywiązania do tych, z którymi cię łączą więzy pokrewieństwa? Jak to się dzieje, że spośród zwierząt jedne są obłaskawione i służą tobie, inne zaś stają się twoim łupem? I, żeby już wszystkiego nie wyliczać, któż to sprawia, że człowiek wyróżnia się spośród pozostałych stworzeń i nad nimi góruje? Kto cię ustanowił panem i królem wszystkiego, co jest na ziemi?

Czyż nie uczynił tego Bóg, który w zamian za to żąda od ciebie przede wszystkim i ponad wszystko, abyś i ty okazywał twoją dobroć? Otrzymaliśmy od Niego tyle i tak wielkich dobrodziejstw i jeszcze się ich spodziewamy. Czy więc nie będzie nam wstyd, jeżeli nie damy Mu nawet tego jednego, a mianowicie okazywania dobroci? On jest naszym Bogiem i Panem, lecz nie uważa tego za ujmę, że nazywamy Go Ojcem; a my mielibyśmy zaprzeć się naszych bliskich?

Żadną miarą, moi bracia i przyjaciele, żadną miarą nie dopuśćmy do tego, abyśmy nieuczciwie rozporządzali darami otrzymanymi od Boga i nic usłyszeli słów Piotra: “wstydźcie się wy, którzy zatrzymujecie dla siebie cudzą własność; naśladujcie sprawiedliwość Boga, równą dla wszystkich, a nie będzie wśród was ubogiego”. Nie trudźmy się zbieraniem i przechowywaniem pieniędzy, gdy inni trudzą się w swym niedostatku, aby nas czasem nie skarcił i nie zgromił prorok Amos tymi słowami: “Słuchajcie wy, którzy mówicie: Kiedyż minie nów księżyca, byśmy mogli sprzedawać? Kiedyż skończy się szabat, byśmy mogli otworzyć spichlerze?”

Wzorujmy się na owym najwyższym i pierwszym prawie Boga: On daje deszcz sprawiedliwym i grzesznym, i dla wszystkich jednakowo każe wschodzić słońcu. On także rozpostarł ziemię i uczynił ją dostępną razem ze źródłami, strumieniami i lasami dla wszystkich stworzeń. Powietrzne przestworza przeznaczył dla ptaków, a wody dla tych, co w nich żyją. Wszystkim też hojnie udzielił tego, co potrzebne jest do życia, nie ograniczając tego jakimiś nakazami, czy przepisami, czy wydzielając ściśle określone obszary, ale wszystko przeznaczył jako wspólne dobro wszystkich. Wszystkiego udzielił w obfitości i w ten sposób, by niczego nie brakowało. Przez tę równość daru chciał podkreślić równość stworzenia i ukazać ogrom swojej dobroci.

 

Skomentuj

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*

code