XXXI Niedziela Zwykła

czwartek

Spread the love

8 listopada 2012

Flp 3, 3-8a
Bracia: My jesteśmy prawdziwie ludem obrzezanym, my, którzy oddajemy cześć w Duchu Bożym i chlubimy się w Chrystusie Jezusie, a nie pokładamy ufności w ciele. Chociaż ja także i w ciele mogę pokładać ufność. Jeśli ktoś inny mniema, że może ufność złożyć w ciele, to ja tym bardziej: obrzezany w ósmym dniu, z rodu Izraela, z pokolenia Beniamina, Hebrajczyk z Hebrajczyków, w stosunku do Prawa faryzeusz, co do gorliwości prześladowca Kościoła, co do sprawiedliwości legalnej stałem się bez zarzutu. Ale to wszystko, co było dla mnie zyskiem, ze względu na Chrystusa uznałem za stratę. I owszem, nawet wszystko uznaję za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, Pana mojego.

Ps 105 (104), 2-3. 4-5. 6-7
R: Niech się weselą szukający Pana
lub Alleluja

Śpiewajcie i grajcie Mu psalmy,
rozsławiajcie wszystkie Jego cuda.
Szczyćcie się Jego świętym imieniem,
niech się weseli serce szukających Pana.

Rozważajcie o Panu i Jego potędze,
zawsze szukajcie Jego oblicza.
Pamiętajcie o cudach, które On uczynił,
o Jego znakach, o wyrokach ust Jego.

Potomkowie Abrahama, słudzy Jego,
synowie Jakuba, Jego wybrańcy.
On, Pan, jest naszym Bogiem,
Jego wyroki obejmują świat cały.

Ewangelia: Łk 15, 1-10
Zbliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać.
Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie: «Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi». Opowiedział im wtedy następującą przypowieść: «Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie? A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: „Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła”. Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia.
Albo jeśli jakaś kobieta mając dziesięć drachm zgubi jedną drachmę, czyż nie zapala światła, nie wymiata domu i nie szuka starannie, aż ją znajdzie? A znalazłszy ją, sprasza przyjaciółki i sąsiadki i mówi: „Cieszcie się ze mną, bo znalazłam drachmę, którą zgubiłam”. Tak samo, powiadam wam, radość powstaje u aniołów Bożych z jednego grzesznika, który się nawraca».


Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze


Św. Piotr Chryzolog, Kazanie 168, 4-6

Ten człowiek, który posiada sto owiec, Chrystus, jest dobrym pasterzem (J 10,11), miłosiernym pasterzem, który umieścił całe stado rasy ludzkiej w jednej owcy, to znaczy w Adamie. Postawił owcę w w zachwycającym Raju i krainie pastwisk życia. Ale ona, wierząc wyciu wilków, zapomniała głosu pasterza, zgubiła drogę, która prowadzi do owczarni zbawienia i znalazła się cała pokryta śmiertelnymi ranami. Chrystus przyszedł na świat, aby szukać owcy i odnalazł ją w łonie Dziewicy. Przyszedł, urodził się w ciele, umieścił owcę na krzyżu i wziął ją na ramiona swej Męki. Następnie, pełen radości zmartwychwstania, wyniósł ją, przez swoje Wniebowstąpienie, aż do przybytków nieba.

“Zwołuje przyjaciół i sąsiadów”, to znaczy aniołów, “i mówi im: ‘Cieszcie się ze mną, bo znalazłem moją zaginioną owcę'”. Aniołowie radują się i weselą z Chrystusem z powrotu owcy Pańskiej. Nie oburzają się, widząc ją siedzącą przed nimi na tronie majestatu, ponieważ zawiść nie istnieje w niebie, skąd została wygnana razem z diabłem. Dzięki Barankowi, który zgładził grzech świata (J 1,29), grzech zawiści nie może już wniknąć do nieba.

Bracia, Chrystus przyszedł nas szukać na ziemi; szukajmy Go w niebiosach. Zabrał nas do chwały swojej boskości; my nośmy Go w naszym ciele świętością przez całe nasze życie.

za www.ewangelia.org

 

Skomentuj

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*

code