XXVII Niedziela Zwykła

sobota

Spread the love

13 października 2012

Wspomnienie bł. Honorata Koźmińskiego, prezbitera

Ga 3,22-29
Pismo poddało wszystko pod władzę grzechu, aby obietnica dostała się na drodze wiary w Jezusa Chrystusa tym, którzy wierzą. Do czasu przyjścia wiary byliśmy poddani pod straż Prawa i trzymani w zamknięciu aż do objawienia się wiary. Tym sposobem Prawo stało się dla nas wychowawcą, który miał prowadzić ku Chrystusowi, abyśmy z wiary uzyskali usprawiedliwienie. Gdy jednak wiara nadeszła, już nie jesteśmy poddani wychowawcy. Wszyscy bowiem dzięki tej wierze jesteście synami Bożymi – w Chrystusie Jezusie. Bo wy wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie, przyoblekliście się w Chrystusa. Nie ma już Żyda ani poganina, nie ma już niewolnika ani człowieka wolnego, nie ma już mężczyzny ani kobiety, wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie. Jeżeli zaś należycie do Chrystusa, to jesteście też potomstwem Abrahama i zgodnie z obietnicą – dziedzicami.

Ps 105,2-7
R: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu

Śpiewajcie i grajcie Mu psalmy
rozgłaszajcie wszystkie Jego cuda.
Szczyćcie się Jego świętym imieniem,
niech się weseli serce szukających Pana.

Rozważajcie o Panu i Jego potędze,
zawsze szukajcie Jego oblicza.
Pamiętajcie o cudach, które On uczynił,
o Jego znakach, o wyrokach ust Jego.

Potomkowie Abrahama, słudzy Jego,
synowie Jakuba, Jego wybrańcy.
On, Pan, jest naszym Bogiem,
Jego wyroki obejmują świat cały.

Ewangelia: Łk 11,27-28
Gdy Jezus mówił do tłumów, jakaś kobieta z tłumu głośno zawołała do Niego: Błogosławione łono, które Cię nosiło, i piersi, które ssałeś. Lecz On rzekł: Owszem, ale przecież błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je.


Blogi Tezeusza – rozmawiamy o życiu i wierze


Św. Teresa Benedykta od Krzyża (Edyta Stein), Modlitwa Kościoła

To w wiecznej ciszy wewnętrznego życia Boga zapadła decyzja o odkupieniu. W mroku cichego domu w Nazarecie moc Ducha Świętego zstąpiła na Dziewicę, samą, pogrążoną w modlitwie i dokonało się wcielenie Zbawiciela. Następnie, zgromadzony przy cicho modlącej się Dziewicy rodzący sią Kościół (Dz 1,14) oczekiwał nowego wylania Ducha, który został obiecany, aby tchąć w niego życie, dać mu jego wewnętrzny blask, płodność i skuteczność…

W tym milczącym dialogu między bytami błogosławionymi przez Boga i ich Panem szykuje się wydarzenia historii Kościoła, widoczne z daleka i które odnawiają oblicze ziemi (Ps 103,30). Dziewica, która chowała w swoim sercu każde słowo Pana (Łk 2,19; 1,45), jest zapowiedzią ludzi uważnych, w których nieustannie odżywa modlitwa kapłańska Jezusa.

za www.ewangelia.org

 

Skomentuj

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*

code