Sławni ludzie o samotności
Módl się, aby twoja samotność pomogła odnaleźć ci to, dla czego warto żyć i umierać.
Dag Hammarskjöld
Kiedy zamykasz twoje drzwi i trwasz w ciemnościach, pamiętaj, abyś nigdy nie sądził, że jesteś sam, ponieważ nie jesteś sam. Bóg i twój geniusz jest w środku.
Epiktet
Być dorosłym to być samotnym.
Jean Rostand
Najgorszą samotnością jest czuć się źle z sobą samym.
Mark Twain
W moim wnętrzu jest miejsce, gdzie żyję tylko sam, miejsce, gdzie odnawiam źródła, które nigdy nie wysychają.
Pearl Buck
Być samotnym to być innym, być innym to być samotnym.
Suzanne Gordon
Czasem jest pełno ludzi po to,
aby głębsza była samotność.
Anna Kamieńska
Czujesz się osamotniony? Postaraj się odwiedzić kogoś, kto jest jeszcze bardziej samotny.
Jan Paweł II
Człowiek nie jest samotny! Ktoś go przecież pilnuje.
Stanisław Jerzy Lec
Jedyne lekarstwo dla znużonych życiem w gromadzie: życie w wielkim mieście. To jedyna pustynia, jaka jest dziś dostępna.
Albert Camus
Jestem istotą, której przeznaczono: żyć samej i samej umierać.
Zygmunt Krasiński
Kapłan jest człowiekiem żyjącym samotnie po to, aby inni nie byli samotni.
Jan Paweł II
Kto posiada kota, nie musi się obawiać samotności.
Daniel Defoe
Miłość niespełniona to specyficzny rodzaj nienawiści.
Miejmy się na baczności przed jej ofiarą – myślącym samotnikiem.
Hagiwara Sakutaru
Można kochać i chodzić samemu po ciemku; z przyjaźnią jest inaczej – ta zawsze wzajemna.
Samotność łączy ciała, a dusze cierpliwość.
Ks. Jan Twardowski
Prawdy szukają tylko samotnicy.
Borys Pasternak
Samotność nie ma nic wspólnego z brakiem towarzystwa.
Samotność, prawdziwa samotność bez złudzeń, to stan poprzedzający obłęd lub samobójstwo.
Erich Maria Remarque
Samotność sprawia, że stajemy się bardziej surowi dla siebie samych a łagodniejsi dla innych: i jedno, i drugie czyni nasz charakter lepszym.
Friedrich Nietzsche
Trzeba być samotnikiem, aby czuć własne serce i aby kochać; ale trzeba być światowcem, aby mieć powodzenie w miłości.
Wszystko można nabyć w samotności, prócz charakteru.
Stendhal
Wojownik światła wie, że żaden człowiek nie jest samotną wyspą. Wie, że nie może walczyć sam. Jakiekolwiek byłyby jego zamiary, zawsze potrzebuje innych ludzi.
Paulo Coelho
Wolnym bowiem jest człowiek tylko wtedy, gdy jest samotny.
Artur Schopenhauer
Wśród ludzi jest się także samotnym.
Antonie de Saint –Exupery
Znacznie znośniej jest się nudzić samemu niż we dwoje.
Aleksander Konar
Żyjemy tak jak śnimy – samotnie.
Joseph Conrad
Samotność.
O! nie jestem człowiekiem: huczy noc nade mną.
Płomień mój jak anioły odchodzące w ciemność.
Ogromne, całe w blasku sine piętna czasu
>jak odrzucone w wieczność pokolenia głazów.
O! nie jestem człowiekiem. Koła nieboskłonów
trzeszcząc suną przeze mnie ziemią ocaloną.
Ocaloną? Czas taki: tak dawno; już nie wiem,
już nie pomnę, kto ziemię tak odcisnął w niebie,
wiem tylko żem zgubiony, o, ten czas bez ludzi
to bez twarzy zwierciadło, które z wolna studzi
jakieś płomienie mroczne, kształty w siebie zbiera,
i ja w nim bez odbicia, i ja w nim umieram.
O,, dajcie mi spojrzenie, przywróćcie choć przyśpiew
żuków w lwiej paszczy, choć do oczu liście
i jeden kolor żywy i nie nadaremny.
Nie ma ludzi. To tylko tragiczność tak krzepnie
w pomniki fantastyczne rosnące beze mnie
i poza mną rosnące. Wzrok ich jak zasłona
i za grzech pierworodny odjęte ramiona.
O, daj mi ten grzech poznać. Nikt na mnie nie woła.
O, daj mi choć szatana poznać, lub mi daj anioła.
0, wróć mi czyn przedwieczny lub milczenie wróć mi,
abym człowiekiem chodził między tymi ludźmi,
których pamiętam jeszcze i których ujrzałem
w widzeniu ostatecznym. Niech się staną ciałem.
A ja spośród ciemności widzę tych, co niosą
>swoje stopy przez ogień i przechodzą boso
po tych zgliszczach pożogi, którą sami wznieśli
i której na ramionach wątłych [nie] unieśli.
A ja spośród ciemności tych widzę, co bluźnią,
bo na zmartwychpowstanie przybyli za późno,
i tych, co ściąwszy serce czyjeś jak kwiat ciszy
płaczą z ognistej studni, gdzie ich nikt nie słyszy.
I czuję na swych oczach dłonie potępione,
co niewiarę i ciemność na dzieci włożyły
i tych, którym starczyło do pół-zbrodni siły,
a cały grzech przez wieki niosą na ramionach.
A ja spośród ciemności. 0, ja nie człowiekiem,
ja tylko głosem bożym zbawionym od piekieł,
któremu – odciętemu od ust wzdętych nieba –
czynów boskich nie stało, a ludzkich nie trzeba.
29.IV.42 r.
Krzysztof Kamil Baczyński
